تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 15 اسفند 1396
لوکمیای بالغین می تواند ناشی از یک ژن دخیل در سرطان سینه و چاقی باشد

  لوکمیای بالغین می تواند ناشی از یک ژن دخیل در سرطان سینه و چاقی باشد

وقتی در مورد لوکمیای صحبت می شود، بسیاری از افراد معمولا به سرطان های خونی فکر می کنند که روی کودکان اثر می گذارد. این سرطان غالبا در دسته لوکمیای لنفوبلاستیک حاد یا ALL دسته بندی می شود و معمولا با گروهی از سرطان های خونی که غالبا در افراد بالای 60 سال اتفاق می افتد و لوکمیای میلوئید حاد(AML) نام دارد متفاوت است.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، سلول های بنیادی مغز استخوان می توانند تقسیم شده و به سلول های سفید و قرمز خونی تبدیل شوند. این امر معمولا به صورت بسیار کنترل شده  صورت می گیرد و تولید سلول های قرمز خون حمل کننده اکسیژن و هم چنین سلول های سفید خونی دخیل در سیستم ایمنی را تضمین می کند.

در لوکمیای میلوئید حاد، تعداد بسیار زیادی از سلول های میلوئید به صورت بسیار سریع بوسیله مغز استخوان تولید می شوند. آن ها سلول های هستند که از نظر عملکرد بالغ نیستند و نمی توانند به مبارزه با عفونت ها بپردازند. بیماران مبتلا به این سرطان، معمولا ظرف مدت چند ماه دو بار مورد شیمی درمانی قرار می گیرند: فاز اول به منظور کاهش تعداد سلول های سرطانی و رساندن آن ها به یک سطح غیر قابل تشخیص و فاز بعدی کشتن سلول های سرطانی که مخفی می شوند. بعد از این دوره های شیمی درمانی معمولا بیمار متحمل پیوند مغز استخوان می شود تا سیستم ایمنی جدیدی برای وی ساخته شود. درمان لوکمیای میلوئید حاد در بیماران پیر قدری مشکل تر است زیرا آن ها قادر به تحمل شیمی درمانی نیستند. به همین دلیل شناسایی موتاسیون های دخیل در بروز این بیماری به منظور درمان های هدفمند و کم ضرر برای بهبود بقای بیماران امری ضروری است.

شمار زیادی از موتاسیون ها با بروز لوکمیای میلوئید حاد مرتبط هستند و اکثرا در ترکیب با یکدیگر عمل می کنند. یکی از موتاسیون های شایع Del20q نام دارد که منجر به حذف بخشی از کروموزوم 20 می شود. تاکنون تصور می شد که ژن های موجود در این بخش در سرکوب سرطان نقش دارند اما این کدام ژن در این امر دخیل هستند، مشخص نبود.

یکی از ژن های کاندیدا، PTPN1 نام دارد که اولین بار ارتباط آن با عملکرد متابولیکی شناخته شد اما بعدها به دلیل نقشی که در سرطان سینه و دیابت نوع دو دارد مورد توجه قرار گرفت. این ژن روی کروموزوم 20 قرار دارد و تصور می شود که در لوکمیای میلوئید حاد نیز دخیل است. مطالعات موشی نشان داده است که خاموش کردن معادل موشی این ژن منجر به نئوپلاسم میلوپرولیفراتیو می شود که خانواده ای از سرطان های خونی است و لوکمیای میلوئید حاد را نیز در بر می گیرد. حذف PTPN1 منجر به فعال شدن مولکولی به نام STAT3 می شود که در تنظیم رشد و تقسیم سلولی مهم است. بیمارانی که مقادیر زیادی STAT3 داشته باشند، مقادیر زیادی سلول میلوئید نابالغ خواهند داشت که مشخصه اصلی لوکمیای میلوئید حاد است. کشف مکانیسم عمل دقیق PTPN1 و STAT3 می تواند به ایجاد درمان های موثر در این زمینه کمک کند.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه