تاریخ انتشار: دوشنبه 21 اسفند 1396
استفاده از پروتئین های رنگ شده فلورسنس برای ردیابی منشا سلول های قلبی

  استفاده از پروتئین های رنگ شده فلورسنس برای ردیابی منشا سلول های قلبی

محققین UCLA از پروتئین های رنگ شده فلورسنس برای ردیابی این چگونه کاردیومیوسیت ها در جنین موش تولید می شوند استفاده کرده اند. این یافته می تواند منجر به ارائه روش هایی برای بازسازی بافت قلبی در انسان های بالغ شود.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، کاردیومیوسیت ها بخش اعظم قلب مار می سازند. طی حمله قلبی بخشی از قلب دچار کمبود اکسیژن و مواد غذایی می شود که این امر را اصطلاحا ایسکمی می نامند. در ناحیه ایسکمی شده، سلول های قلبی می میرند و به تدریج با بافت اسکار جایگزین می شوند، در نتیجه ظرفیت عملکردی قلب پایین می آید.

با این که مشخص شده است که کاردیومیوسیت ها طی تکوین جنینی شکل می گیرد اما محققین مطمئن نیستند که آیا کاردیومیوسیت های جدید حاصل تقسیم کاردیومیوسیت های موجود هستند یا این که سلول های پیش ساز قلبی وجود دارند که این کاردیومیوسیت های جدید را می سازند.

دکتر رضا اردهالی و همکارانش در دانشگاه UCLA از چهار پروتئین رنگی فلورسنس مختلف برای تعیین منشا کاردیومیوسیت ها استفاده کردند. زمانی که سلول های تقسیم می شوند، سلول های دختری رنگی مشابه با سلول های والدی خواهند داشت. در مقایسه با روش های پیشین که از یک یا دو رنگ استفاده کرده اند، این رویکرد با استفاده از چهار رنگ می تواند وضوح بیشتری از نقش سلول های مختلف ارائه دهد.

با استفاده از سلول های مهندسی شده از نوع کاردیومیوسیت و سلول های پیش ساز قلبی برای داشتن پروتئین های فلورسنس، اردهالی و همکارانش مشاهده کردند که طی تکوین جنینی و در رحم، اغلب کاردیومیوسیت ها از سلول های پیش ساز قلبی بوجود می آیند(نه کاردیومیوسیت های موجود). اما با تکوین بیشتر جنین انسان، سلول های پیش ساز قلبی بعد از دوره ای که چند روز تا یک هفته طول می کشد، توانایی شان برای تولید کاردیومیوسیت های جدید را از دست می دهند. با استفاده از همین پروتئین های فلورسنس محققین نشان دادند که بعد از ایجاد یک آسیب در قلب موش(بستن شریان قلبی)، توانایی محدودی از بازسازی کاردیومیوسیتی وجود دارد که می تواند ناشی از وجود مقادیر اندکی از سلول های پیش ساز قلبی در آن ناحیه باشد اما شبیه سازی حمله قلبی در موش های بالغ نشان داد که جانور به طور کامل فاقد قابلیت بازسازی قلبی است.

با شناسایی نحوه تکثیر کاردیومیوسیت ها می توان به بدست آوردن پتانسیل بازسازی کنندگی قلب برای درمان بیماری های قلبی در انسان امیدوار بود.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه