به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، تکوین ریه ها یا سیستم ریوی یک سازش تکاملی برای زندگی روی زمین بوده است. ساختار پیچیده آن ها حاکی از ارتباط تنگاتنگ ریه ها با سیستم قلبی عروقی است و آن ها را هدف جذابی برای زمینه های مطالعاتی در زمینه طب بازساختی می سازد. علاوه براین، بیماری های ریوی یکی از دلایل اصلی مرگ در سراسر دنیا هستند که از بیماری های قلبی عروقی و سرطان نیز ناشی می شوند.

یکی از مهم ترین بخش های ریوی که نیاز به درک بهتر دارد آلوئول ها است که محل تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن بین خون و سیستم ریوی است. سلول های مختلفی درون آلوئول ها وجود دارد و شناسایی برهمکنش بین آن ها می تواند به کشف درمان های موثر برای بیماری های ریوی کمک کند.

محققین دانشگاه پنسیلوانیا به ارزیابی سلول های اپی تلیالی مفروش کننده سطوح آلوئول ها پرداختند تا رفتار سلول های بنیادی که قادر به احیای عملکرد تنفسی بعد از آسیب ناشی از عفونت های آنفلوآنزای یا بیماری های ریوی انسدادی مزمن هستند را مورد ارزیابی قرار دهند. در حالی که برخی از اندام ها مانند روده ها این اپی تلیوم پوششی را ظرف مدت 5 روز از طریق سلول های بنیادی ساکن در این لایه احیا می کنند، اندام هایی مانند ریه ها ترن آور پایینی دارند و حاوی سلول های بنیادی هستند که تنها به دنبال آسیب فعال می شوند تا بافت را بازسازی کنند.

آن ها رده پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار(AEP) را شناسایی کردند که درون جمعیت بزرگ تری از سلول ها موسوم به سلول های آلوئولار نوع دو قرار گرفته اند. این سلول ها سورفکتانت را تولید می کنند که مانع از کولاپس شدن ریه ها طی تنفس می شود. سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار در ریه ها به آهستگی ترن آور می کنند اما بعد از آسیب به منظور بازسازی پوشش آلوئول ها و احیای تبادل گاز دچار تقسیم سریع می شوند. سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار ژن های مخصوص خودشان را بیان می کنند و ویژگی های اپی ژنتیکی منحصربفردی دارند. اطلاعات ژنومیک حاکی از وجود یک پروتئین سطح سلولی حفظ شده موسوم به TM4SF1 روی سطح سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار موشی بود که با سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار انسانی متفاوت بود. با استفاده از سیستم های کشت ارگانوئیدی، دکتر موریسی و همکارانش نشان دادند که سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار، پیش سازهای آلوئولار حفظ شده تکاملی هستند که هدف جدیدی برای استراتژی های بازسازی ریوی در انسان محسوب می شوند. کشت آزمایشگاهی این سلول های نشان داد که در زمان مواجه سلول های ریوی با آسیب های ناشی از آنفلوآنزا یا سایر فاکتورهای بیماری زای ریوی، سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار بلافاصله تکثیرشان زیاد شده و  فعالیت زیادی پیدا می کنند. به عقیده موریسی، شناسایی مسیرهای مولکولی و پیام رسانی که منجر به فعال شدن سلول های پیش ساز اپی تلیالی آلوئولار می شود می تواند منجر به ارائه اهداف جدیدی برای مبارزه با بیماری های ریوی و یا کمک به بازسازی این بافت حیاتی شود.

پایان مطلب/