تاریخ انتشار: یکشنبه 27 اسفند 1396
پیرایش سلول های بنیادی جهت ترمیم بافت قلبی

  پیرایش سلول های بنیادی جهت ترمیم بافت قلبی

اگرچه درمان با سلول های بنیادی قلبی برای بیماران مبتلا به حمله قلبی امیدوار کننده به نظر می رسد، با این حال هدایت شدن این سلول ها بصورت هدفدار به محل ضایعه چالش برانگیز است.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در یک مطالعه جدید با استفاده از یک مدل حیوانی، محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و تیم او نشان دادند همراهی سلول های بنیادی قلبی با نانوذرات پلاکتی سبب افزایش توانایی این سلول ها در یافتن و ماندن در محل ضایعه می شود که سبب افزایش کارایی آنها در درمان خواهد شد.

محققان می گویند: پلاکت ها می توانند در محل ایجاد ضایعه قرار گرفته و در آنجا بمانند و حتی در بعضی موارد سلول های بنیادی بدن به صورت طبیعی خود را به این مکان ها می رسانند، اما آنها یک شمشیر دو طرفه هستند چون وقتی پلاکت ها به محل ضایعه وارد می شوند، آنها باعث فرایند انعقاد که منجر به لخته شدن خون است، می شوند. با این حال در آسیب های حمله قلبی، لخته شدن خون آخرین چیزی است که محققان انتظار دارند.

محققان اندیشیدند که آیا ممکن است توانایی پلاکت ها را برای قرار دادن و چسباندن به یک محل آسیب دیده بدون القای لخته ایجاد کرد. آنها دریافتند که مولکول های چسبندگی (گروهی از گلیکوپروتئین ها) که بر سطح پلاکت ها قرار دارند، مسئول توانایی آن در پیدا کردن و اتصال به محل ضایعه است. به همین دلیل نانووزیکول های پلاکتی مشتق از این مولکول های چسبندگی را تولید کردند  تیمی از این مولکول ها پلاکت های نانوذرات را ایجاد کرد و سپس سطح سلول های بنیادی قلبی را با این نانووزیکول ها پیرایش کردند.

نانووزیکول ها بدلیل نداشتن ساختار سلولی پلاکت ها قادر به فعال کردن پروسه ایجاد انعقاد یا لخته نیستند. وقتی نانووزیکول ها بر روی این سلول های بنیادی قرار می گیرند این سلول ها همانند یک GPS کوچک عمل کرده و این ساختار سبب می شود که این سلول ها به محل ضایعه رفته و بتوانند ترمیم بافت را بدون هیچ گونه عوارض جانبی مرتبط با پلاکت های زنده انجام دهند.

در یک مطالعه از مدل های موشی دارای انفارکتوس میوکارد استفاده شد و سلول های بنیای قلبی پیرایش شده با نانووزیکول های پلاکتی و سلول های بنیادی قلبی پیرایش نشده جهت مطالعه ترمیم بافت قلبی بکار رفتند. نتایج پس از چهار هفته نشان داد که مدل های موشی که سلول های بنیادی پیرایش شده را دریافت کرده بودند به میزان 20 درصد یا بیشتر نسبت به گروه کنترل عملکرد ترمیم بافت قلب مشاهده شد.

محققان گزارش دادند که نانووزیکول های پلاکتی تاثیری در عملکرد سلول های بنیادی قلبی ندارند و فاقد هیچ اثر جانبی منفی هستند. دانشمندان امیدوارند بتوانند از این روش برای بهبود درمان بیماری های قلبی با استفاده ازاین سلول ها در آزمایشات بالینی در آینده استفاده کنند.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه