به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این محققین سنگاپوری نشان داده اند که فلس ماهی ها که معمولا قبل از پختن برداشته می شود، حاوی مقادی زیادی کلاژن است که زمانی که مدیفه شده و برای موش به کار برده شد، منجر به تشکیل عروق خونی و لنفی در جانور شد و پتانسیل ترمیم و بازسازی بافت را افزایش داد. به عقیده این محققین کلاژن مشتق از فلس ماهی ها، نه تنها خود به تنهایی می تواند ترمیم زخم را افزایش دهد، بلکه می تواند به عنوان یک ناقل دارو یا فاکتورهای رشد برای تقویت و تسریع بهبود زخم عمل کند. در بخشی از مطالعه، کشت سلول های اندوتلیالی سیاهرگ بند ناف انسانی(HUVECs) روی این کلاژن مشتق از ماهی، دو و نیم برابر رگزایی بیشتری در مقایسه با سلول های کشت شده روی کلاژن مشتق از گاو نشان داد. این نشان دهنده پتانسیل بالای کلاژن مشتق از فلس ماهی ها برای استفاده در کاربردهای زیست پزشکی است.

طبق این مطالعه، از فلس های یک یا دو ماهی می تواند حدود 200 میلی گرم کلاژن بدست آورد. از آن جایی که این فلس ها معمولا دور ریخته می شوند، می توانند منبع رایگان و یا کم هزینه ای برای تولید کلاژن باشند.

پایان مطلب/