به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این دردها معمولا ناشی از تخریب دیسک های بین مهره ای هستند که نقش ضربه گیر را بین استخوان های نخاعی بازی می کنند و از بافتی به نام نوکلئوس پالپوزوس ساخته شده اند. این بافت با افزایش سن تخریب می شود و منجر به از بین رفتن یا تغییر شکل دیسک های بین مهره ای می شود که با درد و سایر مشکلات همراه است.

در تلاش برای یافتن گزینه های درمانی برای مبارزه با بیماری های مخرب دیسک، محققین علاقه زیادی به استفاده از پتانسیل سلول های بنیادی برای احیای نوکلئوس پالپوزوس یا NP داشته اند. تحقیقات گذشته نشان داده است که سلول های بنیادی پرتوان القایی(hiPSCs) می توانند مارکرهای طیف وسیعی از سلول ها از جمله سلول های سازنده نوکلئوس پالپوزوس را بیان کنند. اما در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس فرایند جدیدی را برای تولید سلول های شبه نوکلئوس پالپوزوس از hiPSCها ایجاد کرده اند که تا حد زیادی شبیه فرایندهای تکوینی تشکیل این بخش است. آن ها ابتدا مراحل اولیه تولید یکی از اولیه ترین ساختارهای جنینی موسوم به نوتوکورد را طراحی کردند. در انسان، نوتوکور استوانه شبه غضروفی است که طی تکوین آزمایشگاهی به ستون فقرات تبدیل می شود. مطالعات نشان داده است که دیسک های بین مهره ای از نوتوکورد بوجود می آیند و به همین منظور محققین ابتدا سلول های iPS را تحت فاکتورهای رشد مختلف و محیط کشت قرار داده و آن ها را وارد فاز نوتوکوردی کردند و در ادامه آن ها را به دیسک های بین مهره ای تمایز دادند. دکتر ستون و همکارانش در دانشگاه واشنگتن گام بعدی این مطالعه ارزیابی سیگنال های محیطی مانند سفتی سطح کشت، توپوگرافی سلولی و نحوه چسبیدن سلول ها به یکدیگر برای افزایش کارایی تمایز سلول های iPS به سلول های شبه نوکلئوس پالپوزوس می دانند. رسیدن به موفقیت در تولید این سلول ها و این بخش آناتومیک ویژه که به صورت طبیعی قابلیت بازسازی ندارد می تواند گام بسیار مهمی در طب بازساختی باشد.

پایان مطلب/