به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یکی از نورون های دخیل در بروز آلزایمر، نورون های بینابینی مهاری است که برای مدیریت ریتم های مغزی مهم هستند. در مطالعه ای جدید دکتر جورج پالوپ و همکارانش در انستیتو گلدستون مزایای درمانی بهبود ژنتیکی این نورون های بینابینی و پیوند آن ها به مغز مدل های موشی آلزایمر را کشف کره اند. اینترنورون ها شبکه های پیچیده بین نورون ها را کنترل می کنند و به آن ها اجازه می دهند که سیگنال هایی را به یکدیگر بفرستند. این نورون های بینابینی در هماهنگی با نورون های تهییجی منجر به یکپارچه سازی ریتم مغزی می شوند. یک عدم تعادل بین این دو نوع نورون می تواند منجر به یک ناهماهنگی در مغز و بروز بیماری های عصبی و اختلالات روانی شود.

مطالعات گذشته روی مدل های موشی آلزایمر نشان داده است که در آلزایمر نورون های بینابینی مهاری به طور مناسب عمل نمی کنند. بنابراین ریتم های سازماندهی سلول های تهییجی مختل شده و قادر به عملکرد یکدست نیستند و منجر به عدم تعادل در شبکه های مغزی می شوند. این امر روی تشکیل حافظه اثر می گذارد و می تواند منجر به فعالیت صرعی شود که در نهایت در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر مشاهده می شود.

پالوپ و همکارانش به دنبال راهی برای مهندسی نورون های بینابینی مهاری برای بهبود عملکرد آن ها داشته اند تا بتوانند از توان آن ها بعد از پیوند برای بهبود بیماران آلزایمری استفاده کنند. به این منظور آن ها توانستند با استفاده از مهندسی ژنتیکی و اضافه کردن پروتئینی به نام Nav1.1، فعالیت نورون های بینابینی مهاری را افزایش دهند. این نورون های بینابینی بعد از پیوند به مدل موشی آلزایمر توانستند که محیط سمی بیماری آلزایمر را در مغز موجودات پاکسازی کرده و عملکرد مغزی را احیا کنند.

این مطالعه علاوه بر این که نشان می دهد می توان با استفاده از رویکردهای مهندسی سلول و پیوند آن ها در طب بازساختی برای درمان بیماران آلزایمری استفاده کرد، این واقعیت که نورون های بینابینی مهاری نقش بسیار تعیین کننده ای در ارتباطات مغزی دارند را نیز مورد تاکید قرار می دهد. اطلاعات بیشتر در مورد این مطالعه را می توانید در مقاله ای تحت عنوان" Nav1.1-Overexpressing Interneuron Transplants Restore Brain Rhythms and Cognition in a Mouse Model of Alzheimer's Disease " که در مجله Neuron به چاپ رسیده است، مطالعه فرمایید.

پایان مطلب/