به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تقریبا نیمی از بیماران دریافت کننده ی سلول های بنیادی به این بیماری مبتلا می شوند که ممکن است ماه ها و یا حتی سال ها از پیوند آن ها گذشته باشد. در بعضی از موارد، بیماران نه فقط از سرطان بلکه از عوارض این بیماری می میرند. در حال حاضر درمان های موجود موثر نمی باشد. در مطالعات گذشته، محققان به نقش مولکولی به نام JAK1/2 کیناز و مسیر سیگنالینگ آن در فعالیت های مربوط به سلول های ایمنی و بیماری های مربوط به پیوند پی برده بودند. در مطالعه ی جدید محققین به بررسی اثردو داروی روکسولیتینیب و باریستینیب پرداختند و دریافتند که باریسیتینیب نقش مهم تری را برای کاهش اثرات درمان با استفاده از سلول های بنیادی در موش دارد. هر دو دارو به خانواده ی داروهای مهار کننده ی JAK متعلق است و بنابراین نقش در مهار التهاب دارد. سلول های بنیادی پیوند زده شده مانند سلول های T، در درمان لوسمی مفید می باشد، اما این سلول ها می توانند به بافت های سالم بدن نیز آسیب بزنند. یک راه رایج که میتوان با استفاده از آن تاثیر این بیماری را کم کرد، افزایش توانایی سلول های T برای حمله به سلول های سرطانی می باشد. محققان در این مطالعه بدنبال یافتن راهی می باشند که بتوان بوسیله ی آن بیماری را به طریقی درمان کرد که نیازی به خاموش کردن سلول های T برای درمان سرطان نباشد. بطور غیرمنتظره ای، باریسیتینیب بیش از سایرین باعث کاهش بیماری های مربوط به دریافت پیوند می شود. درواقع این دارو قدرت سلول های T پیوند زده شده برای درمان سرطان را افزایش می دهد. چگونگی این روند بطور کامل مشخص نیست اما محققان در این مطالعه در پی یافتن راهی برای توجیه آن می باشند. یکی از دلایل ممکن است حساس تر شدن سلول های لوسمی به سیستم ایمنی بدن باشد. لازم به ذکر است که همزمان این داروها می توانند برای بافت هایی مانند پوست، کبد و مجرای گوارشی نیز آسیب زننده باشند. به عبارت دیگر، بنظر میرسد این داروها با باقی نگه داشتن سلول های T در گردش خون، مانع از ورود آن ها به سایر ارگان های سالم می شود و بطور همزمان سلول های سرطانی نیز به سیستم ایمنی حساس تر می شوند. هم چنین این دارو به نظر می رسد که باعث افزایش سطح سلول های ایمنی خاصی می شود که مانع از فرار سلول های سرطانی حاصل از بیماری پس از پیوند سلول های بنیادی می شود. ظاهرا این خصوصیت ویژه ی باریسیتنیب است و توضیحی است برای این موضوع که چرا این دارو بیش از سایرین مهار کننده ی JAK می باشد. محققان با استفاده از مدل های موشی بر یافته های خود مبنی بر اینکه این دارو نه تنها باعث کاهش بیماری حاصل از پیوند سلول های بنیادی می شود بلکه باعث افزایش روبرویی بیشتر سلول های سرطانی با سیستم ایمنی می شود نیز تاکید داشتند. در این مطالعه نتیجه ی درمان 100 درصدی در موش های مورد مطالعه در بیماری سلول های پیوند زده شده مشاهده شد.

بدلیل تاثیر زیاد این دارو در جلوگیری از بیماری های التهابی، محققان دراین مطالعه بیان داشتند که این دارو می تواند برای کاهش پس زده شدن بافت جامد پس از پیوند نقش داشته باشد. با استفاده از این دارو می توان نیاز به استفاده ی این بیماران از داروهای مهار کننده ی ایمنی که باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت می شوند را نیز کاهش داد.

پایان مطلب/