به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین براین باورند که پیشرفت های اخیر در زیست پرینت های سه بعدی، رویکردی جدید را برای تولید ساختارهای زیستی برای مهندسی بافت ارائه داده است و می تواند منجر به جایگزین های قرنیه مصنوعی قابل پیوند شود.

در مطالعه ای جدید دکتر کانون و همکارانش در دانشگاه نیوکاسل از پرینترهای زیستی اکستروژن سه بعدی پنوماتیک برای تولید قرنیه های مصنوعی از جوهر زیستی آلژیناتی با ویسکوزیته کم و کپسوله کننده کراتینوسیت های قرنیه ای استفاده کردند که استرومای طبیعی قرنیه انسانی را تقلید می کند. این قرنیه در حین ساخت با تنظیم سرعت، قطر سوزن و ویسکوزیته جوهر زیستی و ... ساختاری منحنی مانند قرنیه پیدا می کند. در ادامه محققین قصد دارند که زیست سازگاری و قابلیت پیوند این قرنیه ها و قدرت آن ها در حمایت از رشد سلول های اپی تلیالی را تست کنند.

پایان مطلب/