به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تیمی از محققین در انستیتو گلدستون مکانیسمی که سیتومگالوویروس ها به موجب آن همانند سازی می کنند را شناسایی کرده اند و براین باورند که این یافته می تواند راه های درمانی جدیدی را برای درمان نه تنها سیتومگالوویروس، بلکه سایر ویروس ها ارائه دهد.

به طور طبیعی، زمانی که ویروس به سلول وارد می شود، سلول ها مانع از همانند سازی DNA و عملکرد ویروس می شود. ویروس برای این که بتواند به طور موثر تکثیر کند باید بر این سد غلبه کند. برای حل این مشکل، سیتومگالوویروس ها DNAی خودشان را به سادگی به درون سلول انسانی تزریق نمی کنند، بلکه آن ها DNAشان را همراه با پروتئینی موسوم به PP71 به درون سلول انتقال می دهند. بعد از وارد شدن به سلول، آن ها پروتئین های PP71 را آزاد می کنند  و این امر موجبات همانند سازی DNAی ویروسی و پراکنش آلودگی را می دهد.

محققین دریافته اند که زمانی که PP71 هنوز در سلول وجود دارد، پروتئین دیگری به نام IE1 را فعال می کند. این امر تنها چند ساعت بعد از ورود ویروس به درون سلول اتفاق می افتد و موجب می شود که پروتئین IE1 بعد از مرگ PP71 شرایط را برای تولید ویروس جدید هموار سازد.

برای اثبات این یافته ها، محققین ورژن های سنتتیک از ویروس را تولید کردند که به آن ها اجازه تنظیم سطح پروتئین IE1 با استفاده از ریز مولکول ها را می دهد. با استفاده از این تکنیک، محققین می توانند به ویروس اجازه دهند که سلول را آلوده کند در حالی که می توانند تجزیه شدن پروتئین IE1 را در سلول کنترل کنند. زمانی که پروتئین IE1 به آهستگی تجزیه می شود(آنچه به طور طبیعی اتفاق می افتد)، ویروس می تواند به طور موثری همانندسازی کند. اما اگر IE1 به صورت سریع تجریه شود، ویروس نمی تواند به خوبی همانند سازی کند. این مطالعه نشان می دهد که پروتئین IE1 برای همانندسازی موفقیت آمیز ویروس ضروری است.

این مطالعه می تواند برای جامعه علمی که بدنبال تعیین نحوه حفظ هویت سلول ها طی گذشت زمان هستند، ارزش کاربردی بالایی داشته باشد. برای مثال، طی تکوین، سلول های بنیادی مسیر و سرنوشت شان را برای مبنای پروتئین های پیرامون شان تعیین می کنند. اما حتی زمانی که این پروتئین های اولیه ناپدید می شوند، بازهم سلول های تخصص یافته تغییر نمی کنند. بنابراین سلول های بنیادی که طی تکوین به نورون تبدیل می شوند، حتی بعد از حذف پروتئین های پیرامونی کماکان نورون باقی می مانند. این امر در مورد ویروس ها نیز صدق می کند. بدین معنی که حتی بعد از حذف PP71 نیز، ویروس ها به همانندسازی شان ادامه می دهند که این مطالعه نشان داده است این امر بدلیل وجود یک مدار یا آبشار پروتئینی است که تکثیر ویروس ها را تسهیل می کنند.

پایان مطلب/