به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سالانه هزاران فرد برای ترمیم آسیب های پوستی از جمله سوختگی، نواقص تولد یا زخم های پوستی متحمل گرافت های پوستی می شوند. پیشرفت های پزشکی از جمله سلول درمانی و استفاده از سلول های بنیادی که از سلول های خود پوسن استفاده می کنند می توانند پوست جدیدی را ایجاد کنند و پیوند پوستی را بهبود ببخشند اما این جایگزین های پوستی اغلب فاقد ویژگی های مهم پوست مانند داشتن فولیکول مو، غدد عرقی و پایانه های عصبی هستند.

به عقیده دکتر Yi، برای تولید جایگزین های پوستی و یا یافتن راه کار درمانی مناسب برای آسیب های پوستی شناختن تکوین پوست و آن چه در بدو تکوین این اندام اتفاق می افتد امری مهم است. در همین راستا وی و همکارانش از ابزارهای ژنومی و تکنیک های توالی یابی DNA‌ پیشرفته برای مشاهده آن چه برای سلول های پیش ساز جنینی اتفاق می افتد تا آن تبدیل به پوست شوند، استفاه کرده اند. در این مطالعه آن ها روی فاکتور رونویسی p63 فوکوس کردند که غالبا در سلول های پوستی یافت می شود و مدت هاست که نقش حیاتی آن در تشکیل پوست شناخته شده است. مطالعات گذشته نشان داده اند که موش هایی که بدون p63 متولد می شوند فاقد پوست هستند و اندام های حرکتی غیر طبیعی دارند. انسان های دارای موتاسیونن p63 نیز دارای شکاف کامی و سایر بدریختی های دندانی و پوستی هستند. در افراد بالغ عملکرد p63 با متاستاز سرطان مرتبط است.

در این مطالعه جدید، دکتر Yi‌و همکارانش با استفاده از تگ های فلورسنت برای نشان دار کردن سلول های دارای p63 و توالی یابی RNA‌برای ارزیابی الگوهای بیان ژن، محققین سلول های روز نهم تا سیزدهم جنینی بارداری (زمان شکل گیری پوست) را مورد ارزیابی قرار دادند. نتایج آن ها نشان داد که p63 مسئول روشن شدن حداقل 520 ژن است و منجر به راه اندازی مسیرهای پیام رسانی حیاتی بی شماری از جمله Wnt(مسئول تشکیل فولیکول های مو)، مسیر Eda( حیاتی برای تشکیل فولیکول های مو، غدد عرقی و دندان ها) و مسیر Notch(مسئول شکل گیری سلول های بنیادی برای تمایز به اپی درم) است. این فرایند خیلی زودتر از آن چه تصور می شود آغاز می شود و هزاران منطقه ژنومی که مسئول شکل گیری پوست و اندام حرکتی تحت تاثیر قرار می گیرند.

این مطالعه دیدگاه های مهمی را در مورد نقش p63 در شروع تکوین پوست ارائه می دهد و این فاکتور رونویسی را عامل مهمی می داند که باید در ایجاد گرافت های پوستی و یا درمان های پوستی به نقش حائز اهمیت آن توجه داشت.

پایان مطلب/