به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، درون روده های ما، سلول های دیواره روده با مواد خارجی مانند باکتری ها، مواد غذایی و محصولات حاصل تجزیه گوارشی در تماس قرار می گیرند. این تماس مستقیم برای بدن ما از اهمیت حیاتی برخوردار است. برخی از مواد خارجی می توانند تغییرات ژنتیکی را درون سلول های اپی تلیالی پوشاننده دیواره روده گوارش اعمال کنند. تجمع این آسیب های DNA بویژه در سلول های بنیادی اپی تلیالی می تواند منجر به سرطان روده شود.

برای مهار پیشرفت سرطان، سلول ها دارای ظرفیت ترمیم آسیب DNA هستند. زمانی که آسیب خیلی گسترده باشد، آن ها می توانند دچار مرگ برنامه ریزی شده سلولی(آپوپتوز)‌شوند. تاکنون محققین تصور می کردند که سلول های بنیادی این مکانیسم ترمیمی را به طور مستقل شروع می کنند. با این حال، مطالعه ای بوسیله آندراس دیفن باخ و همکارانش در دانشگاه برلین نتیجه متفاوتی را نشان داده است. این مطالعه نشان داده است که سیستم ایمنی بدن قادر است مکانیسم ترمیم DNA را در سلول های بنیادی آسیب دیده تقویت کند و بنابراین پیشرفت سرطان روده را مهار کند. مطالعات جانوری نشان داده است که فاکتورهای محیطی ژنوتوکسیک موجود در روده بوسیله سیستم ایمنی ذاتی شناسایی می شود. یکی از این فاکتورها گلوکوزینولات ها یا ترکیبات طبیعی موجود در گیاهان هستند. زمانی که سیستم ایمنی گلوکوزینولات های آسیب رسان را شناسایی کرد، سلول های آن اینترلوکین 22 را آزاد می کنند که این امر سلول های بنیادی اپی تلیالی را قادر می سازد که آسیب DNA را سریع تر تشخیص دهند و زودتر ترمیم کنند. سیستم ایمنی مانند یک حسگر برای تشخیص ترکیبات غذایی ژنوتوکسیک عمل می کند و خاموش شدن این سیستم می تواند احتمال سرطان روده را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

پایان مطلب/