به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه A*STAR سلول های T انسانی را از طریق مهندسی ژنتیک دستکاری کرده اند تا آن ها را برای مقابله با سلول های سرطان کبد در بیماران مبتلا به هپاتیت B تجهیز کنند و پتانسیل ضد توموری آن ها را تقویت کنند.

کارسینومای هپاتوسلولار(HCC) شایع ترین شکل از سرطان های کبدی و دلیل اصلی مرگ های سرطانی در سراسر دنیا است. این سرطان اغلب در بیمارانی رخ می دهد که مبتلا به آسیب کبدی مزمن ناشی از هپاتیت B هستند. در این میان تومورهای توپر نیز در مقایسه با سرطان های خونی چالش برانگیزتر هستند زیرا نفوذ سلول های ایمنی به درون آن ها مشکل است.  با این وجود، تاکنون دو نوع ایمنی درمانی برای این نوع تومورها امیدوار کننده نشان داده اند. درمان های مهار کننده چک پوینت که مشخصا از آنتی بادی برای بلوک کردن مولکول های مهار کننده سلول های T استفاده می کند. در حالی که در سلول درمانی سازشی، سلول های T مشتق از بیماران در خارج از بدن مدیفه می شوند تا پتانسیل آن ها قبل از تزریق مجدد آن ها به بیماران افزایش یابد. هر دو نوع درمان(مهار کننده چک پوینت و سلول درمانی سازشی) انقلابی در درمان سرطان ایجاد کرده اند. با این حال، سلول های T با تخصص دلخواه نادر بوده و جداسازی و دستکاری آن ها نیز مشکل است. به همین دلیل محققین دانشگاه A*STAR تصمیم گرفتند این دو رویکرد را با هم ترکیب کنند و در عین حال محدودیت های مربوط به آن را نیز حل کنند. آن ها ابتدا سلول های T را بار بیان یک پروتئین گیرنده سلول T موسوم به TCR مهندسی کردند که قادر به شناسایی سلول های سرطانی کبدی آلوده به ویروس هپاتیت B است. این امر موجب افزایش تعداد سلول های T می شود که قادر به دیدن و حمله کردن به تومورهای جامد هستند. دومین مشکلی که وجود دارد از دست رفتن تدریجی کارایی بعد از تحریک مکرر سلول های T است که آن را اصطلاحا خالی کردن سلول های T(T cell exhaustion) می نامند. پروتئین گیرنده PD-1 یک میانجی گر اصلی خالی کردن سلول های T و یک هدف برای درمان با مهار کننده چک پوینت ها است. محققین یک راه حل برای این محدودیت را ناک دان کردن ژنتیکی PD-1 تنها روی سلول های T با تخصص مطلوب است. برای رسیدن به این امر، محققین از ویرایش ژن برای ناک دان کردن بیان PD-1 روی سلول های T است که برای شناسایی سلول های توموری کبدی آلوده به ویروس هپاتیت B آموزش دیده اند. برای ارزیابی این دستگاری دوگانه برای ایمنی ضد توموری، محققین از یک سیستم میکروفلوئیدیک سه بعدی استفاده کردند. سلول های T به درون ریز کانال های پر شده با مایع که با سلول های سرطانی بدون تحرک شده درون ژل در بخش مرکزی سیستم در تماس بودند تزریق شدند تا ریز محیط توموری شبیه سازی شود. زیبایی این سیستم میکروفلوئیدیک این است که اجازه مطالعه کشتن سلول های سرطانی بوسیله سلول های T با حداقل انحرافات آزمایشگاهی را می دهد. هم چنین می توان از این سیستم میکروفلوئیدیک برای تست داروهای مختلف تحت شرایط مختلف استفاده کرد. نتایج استفاده از این سیستم نشان داد که ناک دان کردن PD-1 کشت سلول های سرطانی کبدی آلوده به ویروس هپاتیت B بوسیله سلول های سرطانی به صورت زودهنگام را میسر می سازد.

پایان مطلب/