به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید دکتر گرانت و همکارانش در دانشگاه میشیگان به بررسی لوکوس های ژنتیکی یا مناطق DNA مربوط به تراکم معدنی استخوان در کودکان و بزرگسالان پرداختند. آن ها با استفاده از ابزارهای ژنومیک پیشرفته و با رزولوشن بالا برهمکنش های وسیع ژنومی در استئوبلاست های انسانی(سلول های استخوان ساز مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی) را بررسی کردند. در این آنالیز آن ها از یک رویکرد مولتی امیک(multi-omic) استفاده کردند که داده های بدست آمده از توالی یابی ژنومی را با اطلاعات بدست آمده از ساختار کروماتین برای ترسیم برهمکنش های بین پروموتورهای ژنی و مناطق حاوی واریته های ژنی استفاده کردند. آن ها دو ژن جدید را شناسایی کردند که روی سلول های استخوان ساز مربوط به شکستگی و استئوپورز اثر می گذارند. این دو ژن ING3 و EPDR1 هستند که اثرات قوی روی استئوبلاست های انسانی دارند. به عقیده گرانت شناسایی مسیرهای زیستی که بوسیله این ژن ها تحت تاثیر قرار می گیرند می توانند اهدافی را برای درمان استئوپورز و تقویت تراکم معدنی استخوان و جلوگیری از شکستگی ارائه دهد.

پایان مطلب/