به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، آن ها طراحی های مختلفی از عضلات صاف و نواحی غضروفی را در یک سازه نایی مصنوعی پرینت کردند تا ویژگی های مکانیکی مشابه با بافت نای انسانی را شبیه سازی کنند.

تلاش های گذشته در تولید سازه های نایی مهندسی بافت شده محدودیت های مختلفی داشته است که عمدتا به این دلیل بوده است که آن ها روی استفاده از بافت غضروفی بازسازی شده فوکوس کرده بودند. اما سازه بافتی تولید شده بوسیله محققین WFIRM از این جهت نوآوری بود که با استفاده از نواحی غضروفی و عضلانی صاف مجزایی در زمان مشابه با استفاده از مواد پلی استری زیست تخریب پذیر و هیدروژل های حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی زیست پرینت شدند. در این شرایط سلول های بنیادی به دو نوع سلول مختلف تمایز می یابند: کندروسیت ها و سلول های عضلانی صاف. بخش غضروفی سفت بوده و با ایجاد یک حمایت مکانیکی مناسب مانع از کولاپس یا فروپاشی سازه می شود و این در حالی است که عضلات صاف منعطف تر بوده و انتهای حلقه های غضروفی را به هم متصل می کنند و اجازه انعطاف پذیری کافی را حین انقباض مجاری هوایی می دهند.

ارزیابی های اولیه این سازه نایی نشان می دهد که می توان به قابلیت های این سازه زیست پرینت شده برای ایجاد فرصتی در زمینه پزشکی بازساختی و حل مشکلات تنفسی ناشی از نای امیدوار بود.

پایان مطلب/