به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیماری دیابت نوع1 بیماری اتوایمنی است که سیستم ایمنی بدن سلول های پانکراسی تولیدکننده انسولین را مورد تهاجم قرار میدهد و در نتیجه میزان انسولین برای تنظیم قند خون کافی نیست. حدود 400000 نفر در انگلستان به این بیماری مبتلا هستند که نیاز به تزریقات مکرر انسولین دارند و رفته رفته خطر بیماری و مرگ در این افراد با توجه به شرایط شان بالا می رود.

داروی Alefacept، یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که حدود یک دهه است که برای درمان موفق بیماری پوستی پسوریازیس استفاده می شود. نتایج به دست آمده از آزمایشات بالینی در پسوریازیس نشان داده است که Alefacept از طریق حمله به انواع خاصی از سلولT عمل می کند که شامل Tem cell و Tcm cell می باشد.

از آن جایی که دیابت نوع1 به دلیل سلول های Tem و Tcm است که به سلول های تولید کننده انسولین حمله می کنند و آن ها را تخریب می کنند، محققین در دانشگاه ایندیانا بررسی کرده اند که آیا Alefacept هیچ اثری روی بیمارانی که به تازگی مشخص شده است که به دیابت نوع1 مبتلا هستند دارد یا خیر؟

49 فرد برای مطالعات بالینی انتخاب شدندکه به 33 نفر از آن ها به مدت 12 هفته به صورت ضعیف Alefacept تزریق شد و به دنبال آن 12 هفته تزریقی صورت نگرفت و مجددا به مدت12 هفته تزریق دوزهای ضعیف تر صورت گرفت. به 16 نفر از افراد هم با همین روش یک ماده دارونما(placebo) تزریق شد.

اولین هدف مطالعه بالینی اولیه برآورد این مطلب بود که چگونه پانکراس در پاسخ به غذا انسولین ترشح می کند. محققین دریافتند که هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد. اما وقتی نتیاج ثانویه مورد آنالیز قرار گرفت نتایج و تفاوت های قابل توجهی بدست آمد. اندازه ­گیری ترشح انسولین چهار ساعت بعد از غذا خوردن نشان داد: درگروهی که Alefacept را دریافت کرده بودند میزان ترشح انسولین در همان سطح حفظ شده بود اما در گروه کنترل کم شده بود. هم چنین در گروه تیمار با داروی Alefacept میزان استفاده از انسولین نیز کاهش یافته بود و در نتیجه تصور می شود که این دارو به بدن این توانایی را می دهد که انسولین مورد نیاز خودش را بسازد و ترشح کند. هم چنین شرکت کنندگانی که این دارو را دریافت کرده بودندکمتر دوره های هایپوگلیسمی را تجربه می کرد.

مهم تر از همه این که Alefacept به طور بالقوه موجب کاهش سلول های Tem و Tcm می شود که عامل بیماری هستند، بنابراین نقش سرکوب کنندگی سیستم ایمنی را به خوبی ایفا می کند.

پایان مطلب/