به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، بیماری GvHD یک عارضه مکرر در پیوند سلول های بنیادی اهداکننده است که می تواند بدن گیرنده را مورد تهاجم قرار دهد و منجر به مرگ یا سایر بیماری های دیگر است. در این بیماری پوست اندامی است که بیشتراز همه تاثیر می پذیرد. بیولوژی GvHD مزمن به طور کامل شناخته نشده است. محققین به دنبال مارکرهای آزمایشگاهی و فاکتورهای همراه با ویتیلیگو در بیماران مبتلا به GvHD مزمن هستند.

این مطالعه 282 بیمار بالغ و کودک با GvHD مزمن را بین سال های 2004 تا 2013 مورد بررسی قرار دارد. مجموعا 15 بیمار(5.3درصد) از 282 شرکت کننده مبتلا به ویتیلیگو و آلوپسی تشخیص داده شدند. مهم ترین دلیل پیوند سلول های بنیادی در این بیماران لوکمیا بود. در گروه مورد مطالعه، اهدا کننده  خانم بود و گیرنده مردی بود که با هم تطابق نداشتند و وجود آنتی بادی های خاص با افزایش خطر ویتیلیگو و آلوپسی همراه بوده است.

اگرچه ویتیلیگو و آلوپسی بیماری های تهدید کننده حیات نیستند اما نتایج فیزیولوژیک بیماران مبتلا به  GvHD مزمن می تواند اثرات مختل کننده مهمی روی حیات داشته باشند. مطالعات بیشتری مورد نیاز است تا نشان دهد که آیا ریسک فاکتورهایی که در این مطالعه شناسایی شده اند می توانند منجر به درک بهتر بیماری های اوتوایمن در صورت GvHD مزمن شوند یا خیر.

پایان مطلب/