به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، مطالعات قبلی نشان داده است که سلول های بنیادی می توانند التهاب ریوی را کاهش دهند و برخی عملکردها را طی سندرم دیسترس تنفسی حاد احیا کنند اما کارشناسان از چگونگی انجام این فرایند مطمئن نیستند. این مطالعه جدید ما را یک گام به درک مکانیسم هایی که در یک ریه آسیب دیده اتفاق می افتد نزدیک کرده است.

سندرم دیسترس تنفسی حاد یک شرایط تهدید کننده حیات است که می تواند به طور شدیدی عملکرد ریه ها را کاهش دهد. این وضعیت به دلیل آسیب دیدگی دیواره مویرگ های ریوی اتفاق می افتد و به وسیله التهاب بیش از حد ریه ها مشخص می شود به نحوی که در این شرایط فرد احتیاج به تهویه مکانیکی برای تنفس دارد. اگرچه التهاب معمولا روشی است که بدن به کمک آن بهبود می یابد و یا با عفونت مبارزه می کند اما گاها اگر به صورت کنترل نشده درآید می تواند منجر به آسیب شدید شود. سلول های ایمنی به نام ماکروفاژها که معمولا همراه با التهاب هستند می توانند بسته به نوع تحریک موجب افزایش یا سرکوب التهاب شوند. محققین بررسی کرده اند که آیا سلول های بنیادی می توانند روی تحریک ماکروفاژها اثر داشته باشند و مرحله ای را که آن ها التهاب را سرکوب می کنند پیش ببرند.  آن ها مدل موشی را که با استفاده از باکتری های زنده برای القای پنومونیای حاد و ADRS  آلوده و مدل سازی شده بودند با سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان تیمار کردند. نتایج نشان داد که تیمار با سلول های بنیادی منجر به کاهش معنادار آسیب های ریوی، التهاب و بهبود پاک سازی باکتریایی می شود.  به ویژه، زمانی که این سلول های بنیادی به جانورانی که ماکروفاژهای آن ها به صورت مصنوعی حذف شده بود داده شدند، اثرحفاظتی رفته بود. این مطلب نشان می دهد که ماکروفاژها بخش مهمی از اثرات مفید سلول های بنیادی هستند که در این مدل ADRS دیده شده است. این یافته ها با استفاده از آزمایشاتی که در آن ها سلول های بنیادی برای ماکروفاژهای انسانی در نمونه مایعاتی که از ریه بیماران مبتلا به ADRS گرفته شده بود استفاده شدند، بیشتر حمایت شد. مجددا مشاهده شد که سلول های بنیادی قادر هستند که مرحله ضد التهابی در سلول های ماکروفاژی انسانی را پیش ببرند. محققین چندین پروتئین را شناسایی کرده اند که به وسیله سلول های بنیادی ترشح می شوند و مسئول این عمل هستند.

این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد که چگونه سلول های بنیادی می توانند ویژگی های عملکردی ماکروفاژها را در انسان و موش تغییر دهند. این مطالعه بر مزیت های سلول درمانی تاکید می کند.

پایان مطلب/