به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، در این زمینه یکی از چالش هایی که وجود دارد این است که چگونه می توان سلول ها و ارتباطات شان را از طریق این نوع کشت ها مشاهده کرد. این یکی از مشکلاتی است که بسیاری از پزشکان، زیست شناسان، سازندگان دارو و ... در کشت های سه بعدی  به عنوان مرحله ای مفید برای گذار به مطالعات جانوری با آن مواجه هستند.

در واقع زمانی که ما این بافت ها را مورد مشاهده یا تصویربرداری قرار می دهیم تنها لایه خارجی در حد یکی دو سلول را مشاهده می کنیم و در نتیجه نمی تواند ارائه خوبی از آن چه درون اسفیر(کره سلولی) اتفاق می افتد باشد. راه های ناهنجاری برای برش بافت سه بعدی و تصویربرداری از آن و سپس بازسازی وجود دارد. اما به نظر می رسد یک راه حل وسوسه انگیز استفاده از یکسری مواد شیمیایی است که در سال های اخیر مورد استفاده قرار می گیرد، تا بتوانیم بافت های ساخته شده را مودر مشاهده قرار دهیم. اما ایا این تکنیک برای بافت های آزاد بدون داربست هم کارایی دارد؟

برای جواب به این سوال این محققین تصمیم به تست سه روش ساده گرفتند: ClearT2، SeeDB و Scale

نتایج نشان داد که ClearT2 برای این آزمون بهترین روش بوده است. برای کره های از بافت عصبی به قطر یک ده هزارم متر، ClearT2 به این محققین اجازه مشاهده سلول های فلورسنت در همه عمق کره را داد، بدون این که نیازی به دستکاری و تغییر اندازه بافت داشته باشیم. دو تکنیک دیگر، یکی موجب کوچکتر شدن و دیگری بزرگتر شدن اندازه اسفروئیدهای عصبی می شد. حفظ اندازه کشت بافت از این جهت مهم است که می تواند ابعاد فیزیکی رشد درکشت را که گاها آکسون ها تا فاصل دور کشیده می شوند حفظ می کند. از طرف دیگر ClearT2 تقریبا یک ساعت ونیم طول می کشد این درحالی است که دو روش دیگر روزها طول می کشند.

با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که روش ClearT2 می تواند ابزاری مناسب برای مطالعات سه بعدی بدون داربست به ویژه در مورد بافت عصبی باشد.

پایان مطلب/