دانشمندان مرکز تحقیقات A * STAR، نشان داده اند که اعمال یک فشار موقت روی پوست موجب می شود که میکروپورها یا ریز سوراخ هایی در پوست ایجاد شود که اجازه عبور راحت¬تر داروها از پوست را می دهد.

در حالی که احتمالا اغلب افراد سال 2020 را در لیست یکی از بهترین سال های زندگی شان قرار نمی دهند، اما در مورد کمپانی jCyte امسال یکی از بهترین سال ها بوده است و این کمپانی با همکاری یک کمپانی فعال در زمینه چشم پزشکی نتایج موفقیت آمیزی را در مورد فاز دو یک مطالعه بالینی بر روی رتینیت پیگمنتوزا بدست آورده اند که نتیجه یک سرمایه گذاری 252 میلیون دلاری در این زمینه است.

پلت فرم جدیدی بوسیله محققین ارائه شده است که اجازه ردیابی طولانی مدت کاردیومیوسیت های مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) را بعد از پیوند به قلب می دهد.

در پژوهشی در دانشگاه مینهو پرتقال، محققین کامپوزیت جدیدی را تولید کرده اند که می تواند برای مهندسی بافت و بویژه مهندسی بافت استخوان استفاده شود.

محققین در دانشگاه Penn State نقش های جدیدی از اتوفاژی سلولی را در نوسازی و تمایز سلولهای بنیادی جنینی کشف کرده اند. این فرایندها ، که مربوط به اتوفاژی واسطه چاپرون و متابولیت مرتبط با آن است ، بینش جدیدی را ارائه می دهد که ممکن است در توسعه روش های درمانی مرتبط با پزشکی بازساختی باشد.

از زمان شیوع پاندمی ویروس کرونا در ووهان چین، محققین و پزشکان زیادی به دنبال راهکارهای دارویی و درمانی برای مقابله با این ویروس و بیماری COVID19 بوده اند. این از این رویکردها استفاده از پتانسیل سلول های بنیادی بوده است.

ژنوم های انسانی، موشی و سایر پستانداران دارای صدها هزار عنصر L1 است. اغلب این عناصر غیر فعال هستند اما باز هم برخی از آن ها توانایی تولید نسخه هایی از خودشان را دارند و به قطعات مختلف DNA جهش یا پرش(jump) می کنند که همین امر روی تنظیم ژن اثر می گذارد و می تواند هم مفید و هم مضر باشد.

در حال حاضر اغلب بافت هایی که با استفاده از پرینترهای سه بعدی تولید می شوند در خارج از بدن ساخته می شوند و در ادامه بوسیله جراحی به داخل بدن ایمپلنت می شوند. چنین فرایند نیازمند برش های بزرگ بوسیله جراحی است که همین امر خطر عفونت را افزایش داده و مدت زمان ریکاروی را نیز افزایش می دهد. اما راه حل چیست؟ برای حل این مشکل، تیمی از محققین یک فناوری را برای پرینت مستقیم بافت ها در درون بدن ارائه کرده اند.

بیماری های کبدی در بسیاری از مناطق جهان به قدری شایع شده است که افراد نیازمند پیوند قبل از این که اندام مورد نیاز آن ها پیدا شود از دنیا می روند. به همین دلیل پژوهشگران و پزشکان همچنان به دنبال گزینه های دیگر برای درمان بیماری های کبدی یا جایگزینی کامل اندام با گزینه دیگری هستند. پژوهشی جدید این گزینه را طحال معرفی کرده است.

سلول های کشنده ذاتی، لنفوسیت هایی از همان خانواده سلول های B و T هستند و بخشی از سیستم ایمنی ذاتی را تشکیل می دهند. آن ها در سراسر بدن می گردند و به حضور عوامل خارجی و هم چنین سلول های سرطانی واکنش می دهند.

زمانی که زخمی روی پوست ما ایجاد می شود، سلول های بدن ما خیلی سریع به سمت جایگاه زخم حرکت می کنند تا آن را ترمیم کنند. در حالی که تصور می شود که اطلاعات زیادی در مورد نحوه ترمیم زخم و تشکیل بافت اسکار وجود دارد اما تیمی از محققین در دانشگاه واشنگتن به سرپرستی دکتر دلارام شکیبا برای اولین این فرایند را از همان ابتدا و زمان شروع نشان داده اند. این یافته می تواند موجب درک هر چه بهتر فرایند ترمیم زخم، تشکیل فیبروز و متاستاز شود.

یکی از آسیب دیدگی های شایع ورزشی آسیب رباط صلیبی قدامی زانو(ACL) است که بازسازی و ترمیم آن بسیار مشکل است.

یک شیمی درمانی بی خطرتر و موثرتر برای بیماران دچار سرطان های خونی مانند لوکمیا که نیازمند پیوند مغز استخوان است بوسیله پژوهشگران دانشگاه آریزونا در دست بررسی است.

مطالعه ای جدید نشان می دهد که فناوری ایجاد شده در دانشگاه فلوریدای مرکزی می تواند به عنوان یک مدل قابل اتکا برای بالین برای اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS) و غربالگری بهتر درمان های جدید استفاده شود.

شواهد نشان می دهد که ناهمگونی عمومی موجود در سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) می تواند نتیجه درمانی استفاده از این سلول ها در سلول درمانی را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر این، تفاوت های مختص هر اهدا کننده نیز می تواند روی کارایی درمانی این سلول ها اثرگذار باشد و سطح دیگری از پیچیدگی سلول درمانی را به نمایش بگذارد.