از آنجا که نظر غالب در مورد این بیماری آنست که این بیماری از دسته بیماری های اتوایمون محسوب می شود که به اصطلاح عامه سیستم ایمنی وحشی شده و خود سیستم ایمنی بدن مخاط داخلی روده بزرگ را از بین میبرد کنترل ( و نه درمان آن ) در موارد حاد یا مزمن طولانی و وجود دیسپلازیا (و نه DALM )وابسته به داروهای سرکوب کننده ایمنی و سیتوتوکسیک است که شاید ساده ترین آنها آزارام یا همان آزاتیوپرین باشد که در موارد پیوند کلیه نیز استفاده میگردد و ممکنست تبعات جانبی قابل ملاحظه آی داشته باشد . برخی داروهای بیولوژیکی یا داروهای نظیر infliximab نیز نتوانسته اند بعنوان درمان یا جایگزین داروهای اولیه نظیر سولفاسالازین یا مسالازین گردندو در موارد خاصی مورد استفاده قرار می گیرند. اکنون بعضی مراکز از جمله مرکز تحقیقات گوارش و کبد بیمارستان دکتر شریعتی تحت ریاست دکتر ملک زاده مشغول شناسایی ژن های غیرعادی در افراد مبتلا هستند تا از طریق ژن درمانی راهی برای درمان بیماری بیابند.توصیه اکید من در مورد جلوگیری بیدار شدن بیماری یا تخفیف آن کاهش استرس کار و فعالیت روزانه و ایجاد آرامش در محیط خانواده است و در این راه مراجعه به مشاور یا رواپزشک و برخی درمانهای گیاهی مفید است. همچنین مصرف بموقع و دائم داروهای تجویز شده تا حتی الامکان از درمانهای تهاجمی شدید پیشگیری شود