به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه Aarhus دانمارک به بررسی این مطلب پرداخته اند که آیا سلول درمانی روشی واقعی و موثر برای جایگزینی نورون های از دست رفته در پارکینسون است یا خیر و به این نتیجه رسیده اند که برای رسیدن به این مهم نیاز به تحقیقات بیشتری نیاز است.

بیماری پارکینسون به دلیل مرگ سلول های تولید کننده دوپامین در منطقه ای از مغز به نام جسم سیاه(substantia nigra) اتفاق می افتد و توانایی های حرکتی بیمار را تضعیف می کند. در سال های اخیر، محققین سعی کرده اند که از پتانسیل سلول های بنیادی پرتوان القایی برای تولید بافت های مختلف استفاده کنند. با این حال همواره چالش هایی در زمینه سلول درمانی این بیماری و برخی بیماری های دیگر وجود داشته است. در بین سلول های مورد استفاده، محققین به دلیل بحث های اخلاقی موجود در مورد سلول های بنیادی جنینی تمایلی به استفاده از آن ها ندارند و متاسفانه استفاده از سلول های بنیادی بالغ اهدایی نیز با خطر رد پیوند همراه است. استفاده از سلول های بنیادی اوتولوگ(گرفته شده از خود بیمار) می تواند گزینه ای جایگزین باشد اما روش های بدست آوردن این سلول ها تا حدی تهاجمی است و خود با مشکلات ثانویه ای همراه است. در مورد سلول های بنیادی پرتوان القایی نیز باید گفت که این سلول ها به دلیل استفاده از وکتورهای ویروسی که برای انتقال فاکتورهای یاماناکا استفاده می شود خود مشکلاتی را ایجاد می کند و متاسفانه کارایی استفاده از این فاکتورها در تولید سلول های بنیادی نیز کم است. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که برای رسیدن به یک درمان بالقوه با استفاده از سلول های بنیادی برای پارکینسون، محققین ابتدا باید این چالش ها را حل کنند و با توجه به پیشرفت های صورت گرفته در سال های اخیر به نظر می رسد که این امر به زودی میسر شود.

پایان مطلب/