به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه جدید محققین دانشگاه Tufts به دنبال درک بهتر این بوده اند که چگونه اعصاب نوپای مجددا رشد کرده یا ساختارهای ایمپلنت شده می توانند با میزبان تلفیق شوند. فقدان عصب دهی یا ادغام شدن می تواند سدی در طب بازساختی بویژه در مورد اندام های حسی باشد، زیرا آن ها باید با میزبان ارتباطات شنوایی، بینایی و ...  برقرار کنند.

در تلاش برای شناسایی راه هایی که عصب دهی را افزایش می دهند، محققین چشم هایی را به دم های بچه قورباغه های نابینا پیوند کردند.آن ها سپس جانوران را ریز مولکول Zolmitriptan تیمار کردند که ترکیبی است که موجب فعال شدن گیرنده های سروتونینی 1B و 1Dیا 5-HT1B/D می شوند که با تکوین عصبی مرتبط هستند. بچه قورباغه های تیمار شده افزایش معناداری در عصب دهی گرافت نشان دادند و این در حالی بود که تغییری در سیستم عصبی اصلی میزبان ایجاد نشد. در گام بعد محققین توانایی این بچه قورباغه ها در تشخیص رنگ را تست کردند، به نحوی که آن ها برای اشغال فضاهای قرمز بیش از فضاهای آبی تحریک شدند و مشاهده شدند که 76 درصد بچه قورباغه ها با بدست آوردن بینایی شان این تست را با موفقیت پشت سر گذاشتند. این در حالی بود که تنها سه درصد بچه قورباغه های نابینا قادر به گذراندن این تست بودند. این در حالی بود که این میزان در بچه قورباغه هایی که مورد پیوند چشم قرار گرفته بودند و با 5-HT1B/D تیمار شده بودند، بیشتر بود. تست های تکمیلی نشان داد که این بچه قورباغه ها با استفاده از چشم های پیوندی شان قادرند، الگوهای بصری را دنبال کنند. برای طب بازساختی، یک گام به جلو رفتن و ترمیم کردن بافت های آسیب دیده موفقیتی بزرگ محسوب می شود و در نتیجه هر راه و روشی که بتواند این شانس موفقیت را افزایش دهد، می تواند در این راه بسیار کمک کننده باشد.

پایان مطلب/