به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، از بیست سال پیش، محققین توانسته اند جانوران زیادی را با استفاده از این روش ها کلون کنند. بسیاری از این کلونینگ ها با اهداف گوناگونی مانند مدل سازی بیماری ها، استفاده در تحقیقات، حفظ گونه های در حال انقراض و ... صورت گرفته است. اما کلونینگ انسانی پیچیده، خطرناک و همراه با مشکلات اخلاقی است و در نتیجه استفاده از این تکنولوژی برای انسان و طب بازساختی با مشکلاتی روبرو است. اما با تمام پیچیدگی ها، به دلیل این که می توان از آن ها برای شناسایی مکانیسم های بیماری ها و حتی درمان ناباروری استفاده کرد، همواره تمایلات و گرایش هایی برای استفاده از کلونینگ وجود داشته است.

مشهورترین گوسفند جهان(دالی) با استفاده از تکنیکی به نام انتقال هسته سلول سوماتیک(SCNT) بوجود آمد که شامل برداشتن هسته یک سلول(غیر از تخمک و اسپرم) و انتقال آن به تخمک لقاح نیافته دیگری است که هسته آن برداشته شده است. اما در کلونینگی که محققین آن را تحت عنوان کلونینگ درمانی می شناسند، محققین سلول های بنیادی را از جنین های مرحله بلاستوسیست جداسازی می کنند و آن ها را برای تبدیل شدن به سلول های تخصص یافته کبدی و خونی تحریک می کنند و از آن ها برای درمان بیماری ها یا ترمیم اندام های آسیب دیده استفاده می کنند. از آن جایی که این سلول ها حاوی DNAی خود بیمار باشند، خطر رد پیوند به طور معناداری کاهش می یابد. اما تولید سلول های بنیادی به این ترتیب شامل تخریب جنین ها است که خود با مشکلات اخلاقی همراه است. اگرچه محققین بسیاری در ایجاد سلول های بنیادی از طریق SCNT موفق بوده اند، اما هیچ کدام نتوانسته اند اندام های انسانی دارای عملکردی را تولید کنند. با توجه به آن چه گفته شد، کلونینگ هیچ گاه نتوانسته است کاربرد مستقیمی در پزشکی داشته با شد اما منجر به ظهور تکنولوژی هایی در سایر رشته ها شده است. شاید مشهورترین این تکنولوژی ها، تکنولوژی تولید سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) بوده باشد که طی آن سلول های تمایز یافته را به سلول های بنیادی بازبرنامه ریزی می کنند. از دیگر تکنولوژی ها می توان به انتقال ژن میتوکندریایی اشاره کرد که راهی برای انتقال DNA والدی به درون تخمک سالم است تا جنینی عاری از موتاسیون های مضر مادر تولید شود.

پایان مطلب/