به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، پاسخ آنتی بادی اغلب مارکر ضعیفی برای عفونت کروناویروسی قبلی بویژه در آلودگی های متوسط است و طول آن نیز در مقایسه با سلول هایT فعال شونده بوسیله ویروس کوتاه تر است. در واقع پاسخ آنتی بادی قوی از نظر بالینی با شدت بیشتر بیماری مرتبط است. مشخص نیست که تولید آنتی بادی در آلودگی به کروناویروس نقش حفاظتی دارد و یا موجب تشدید بیماری می شود. داده های اولیه مربوط به SARS-CoV-2 از این یافته ها حمایت می کند. داده های مربوط به عفونت کروناویروسی در جانوران و انسان ها بر تولید پاسخ سلول T با کیفیت بالا در ایمنی حفاظتی تاکید دارد. واکسن های تب زرد و آبله معیارهای عالی برای پاسخ ایمنی اولیه به واکسن های ویروسی و القای سلول های CD8 T فعال شوند بوسیله ویروس و با طول عمر طولانی هستند که ظرف یک تا چهار ماه بعد از واکسیناسیون قابل اندازه گیری هستند. پیشرفت در مارکرهای آزمایشگاهی برای SARS-CoV-2 به شناسایی اپی توپ هایی روی سلول های CD4 T و CD8 T در خون افراد مبتلا منجر شده است. در این موارد پروتئین اسپایک ویروس در مقایسه با سایر عفونت های کروناویروسی کمتر دخیل است. اگرچه اغلب کاندیداهای واکسن روی پروتئین اسپایک به عنوان آنتی ژن فوکوس می کنند، عفونت طبیعی بوسیله SARS-CoV-2 پوشش گسترده اپی توپی را القا می کند که موجب واکنش متقابلی نیز با سایر بتاکروناویروس ها می شود.

درک ارتباط بین عملکردی بودن و دوام پاسخ های سلول T و ایمنی حفاظتی حاصل بسیار مهم خواهد بود. داده های مربوط به نتایج بالینی با مارکرهای آزمایشگاهی ایمنی سلولی(نه تنها با پاسخ آنتی بادی)، بعد از عفونت طبیعی SARS-CoV-2 و واکسن ها ممکن است بسیار ارزشمند باشد اگر ایمنی حفاظتی از بین رود  یا الگوهای جدیدی از بیماری ظهور کند.

پایان مطلب/