به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday،. تلاش های قبلی در جهت بازبرنامه ریزی سلول های بافت اسکار به ماهیچه قلبی با موفقیت های کمی همراه بود. یکی از دلایل آن محیطی است که سلول ها در آن قرار دارند. بسیاری از مطالعات بازبرنامه ریزی به محیط سلول ها توجهی نداشته اند. به گفته دکتر Putman، محیط سلول ها می تواند بیان ژن ها را به سلول ها دیکته کند.
تحریک سلول ها به تشکیل کلنی می تواند یک مرحله کلیدی باشد. در این مطالعه دانشمندان سلول های آسیب دیده به نام فیبروبلاست  را از جنین موش گرفته و آن ها را در ژل هایی با استحکام متفاوت  تکثیر داده و به ماهیچه قلبی تبدیل کردند. برای آغاز تبدیل سلول فیبروبلاست به ماهیچه قلبی، آنها سلول ها را با ویروس حاوی ژن های سلول های بنیادی ترانسفکت کردند. این ترانس ژن ها موجب تغییر رفتار فیبروبلاست ها شبیه به سلول های بنیادی شدند. داشتن جمعیتی از این سلول های پیش ساز به مراحل بعدی کمک شایانی خواهد کرد. بدلیل آنکه زمانی که آنها تکوین می یابند، سلول های عضله قلب با سلول های همسایه خود در ارتباط نزدیک قرار می گیرند. پس از یک هفته از تکوین این سلول ها در ژل های متفاوت، محققین پروتئینی را که موجب رشد بافت قلب توسط پیام رسانی به سلول های پیش ساز می گردد، به سلول ها اضافه کردند. چند روز بعد، برخی از این سلول ها به طور خودبخود فرآیند انقباض را مانند کلنی سلول های عضله قلبی آغاز کردند.
بهترین نتایج در ژل های فیبرین و فیبرین-کلاژن بدست آمد. در این شرایط بیش از نیمی از سلول ها شروع به انقباض کردند. ژل  فیبرین بر اساس پروتئینی است که به پلاکت های خون درایجاد لخته کمک می کند، در حالیکه ژل  فیبرین-کلاژن از پروتئین های داربستی که به بافت شکل می دهند، تشکیل شده است.
به گفته دکترPutman، احتمالأ علت موفقیت ژل فیبرین این است که عضله قلبی با موادی که در زمان انقباض سفت می شوند، بهتر کار می کند. استفاده از ویروس ها جهت باز برنامه ریزی ژن ها خطرناک می باشد. بدلیل آنکه می تواند منجر به ایجاد تومور گردد. بنابراین به راهی دیگر جهت تغییر بافت اسکار نیاز است تا سلول ها را باز برنامه ریزی شده و یا کلنی های سلولی را خارج از بدن کشت داده و پیوند زده شود.
اخیرأ یک تیم تحقیقاتی در انگلستان گزارشی مبنی بر بازبرنامه ریزی سلول های کبد موش به سلول های بنیادی پرتوان بدون استفاده از ویروس را مطرح کردند.
پایان مطلب/