تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 16 دی 1399
داروهای موجود می توانند رد پیوند و آسیب بافتی را بعد از پیوند مهار کنند

  داروهای موجود می توانند رد پیوند و آسیب بافتی را بعد از پیوند مهار کنند

کنترل التهاب بعد از پیوند اندام ها؛ بافت ها و سلول ها برای بقای پیوند حیاتی است؛ با این حال، این امر مشکل است. ادامه آسیب ناشی از رد مزمن پیوند می توانند بسیار مشکل زا باشد. در مطالعه ای جدید، محققین در کالج پزشکی آلبرت انیشتین گزارش کرده اند که خنثی کردن فاکتور نکروزه کننده تومور(TNF) می تواند آبشار مولکول های آسیب رسان را بعد از پیوند مهار کند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، پیوند اندام های اهدا کننده های غیر خویشاوند یا غیر مطابق به افراد موجب فعال شدن سیستم ایمنی گیرنده علیه این اندام می شود. استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی برای بلوک کردن پاسخ لنفوسیت ها منجر به موفقیت کوتاه مدت پیوند می شود، اما رد مزمن و آسیب بافت طی دوره های طولانی مدت به دلیل مکانیسم ها و فرایندهای ناشناخته می تواند منجر به عدم موفقیت پیوند شود. برای درک فاکتورهای دخیل در رد پیوند، محققین در کالج پزشکی آلبرت انیشتین، مدل های پیوند سلول کبدی را در رت های آزمایشگاهی با/بدون داروهای سرکوب کننده و با استفاده از داروهایی که به طور معمول برای انسان ایجاد کردند. آنالیزهای صورت گرفته نشان داد که بیان 40 الی 50 فاکتور در این مدل ها تفاوت داشت که مهم ترین آن ها فاکتور TNF به عنوان میانجی گر التهابی اصلی بود و گیرنده آن به طور طولانی مدت بیان می شود. بلوک کردن TNF موجب متوقف شدن فعالیت اغلب پیام های التهابی شد و نشان داد که این فاکتور یک سوئیچ اصلی برای هماهنگ سازی سیتوکین ها، شیموکین ها و گیرنده هایی است که از سیستم ایمنی بدن منشا می گیرند. خنثی سازی فاکتور TNF با داروهایی مانند تالیدومید موجب بهبود نتایج پیوند شد.

این مطالعه شواهدی ارائه کرده است که بلوک کردن TNF منجر به بقا و تکثیر بیشتر سلول های پیوند شده و بازسازی موثرتر کبد می شود.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه