به گزارش بنیان به نقل از insight.bio، این محققین ژاپنی تصمیم گرفتند که به بررسی استفاده درمانی از u-ADSCها بپردازند زیرا این منبع حاوی مقادیر بسیار زیادی از سلول های بنیادی مزانشیمی است. این محققین u-ADSCهای تازه جداسازی شده اتولوگ را جایگزین بسیار مناسبی برای سلول های بنیادی مزانشیمی می دانند. ارزیابی مشخصه های u-ADSCهای جداسازی شده از موش نشان داد که 10 تا 20 درصد این سلول های آنتی ژن مربوط به لوکوسیت CD45 را بیان می کنند. 50 درصد این سلول ها نیز مارکر ماکروفاژی CD68 را بیان می کنند. نتایج مطالعات جانوری نشان داد که این سلول ها هم قادر به مهار سیتوکین های التهابی هستند و هم این که می توانند تکثیر اسپلانوسیت ها را نیز مهار کنند. استفاده از این سلول ها منجر به ترمیم بافت کبدی ملتهب در جانوران شد. به طور کلی به نظر می رسد که مجموعه ای از u-ADSCهایی که CD45+‌ هستند، دارای ویژگی های شبه ماکروفاژی هستند و می توانند راه حل درمانی برای بیماری های کبدی باشند.

پایان مطلب/