به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعات نشان می دهد پروتئین هیستون داستیلاز 3 یا HDAC3 باعث القا ژنی می شود که سلول های بنیادی مغز استخوان را  به سمت تبدیل شدن به استخوان هدایت می کند. با کاهش فعالیت این پروتئین سلول های بنیادی داخل مغز استخوان به سمت تبدیل شدن به سلول استخوانی نمی روند بلکه به سلول های چربی تبدیل می شوند. با افزایش سن همانطور که سطح HDAC3 کاهش می یابد، از تراکم استخوان نیز کم می شود و استخوان شکننده می شود.

گلوکوکورتیکوئید ها باعث کاهش اثر سیستم ایمنی می شوند و در درمان هایی که نیاز به سرکوب سیستم ایمنی دارند مورد استفاده قرار می گیرند البته از عوارض این داروها پوکی استخوان نیز می باشد و همچنین بطور طبیعی در بدن در پاسخ به استرس  نیز ترشح می شود. تاثیر این هورمون بروی استخوان باعث تبدیل شدن سلول های استخوانی به چربی می شود. گیرنده های گلوکوکورتیکوئید در سطح سلولهای استخوانی استئوبلاست وجود دارند و بنظر می رسد هدف قرار دادن این گیرنده ها می تواند مانع از پوکی استخوان شود.

برای تبدیل سلول های استخوانی به چربی علاوه بر کاهش HDAC3 باید گلوکوکورتیکوئید هم وجود داشته باشد. بنظر می رسد HDAC3 یک تنظیم کننده است و برای اعمال اثر، به گلوکوکورتیکوئید نیاز است. درواقع HDAC3 رونویسی از آنزیم 11- بتاهیدروکسی استروئید دهیدروژناز نوع 1 را مهار میکند که این آنزیم خود فعال کننده ی گلوکوکورتیکوئید ها می باشد. گلوکوورتیکوئیدها بطور طبیعی در پاسخ به استرس در بدن افزایش می یابند و با افزایش آن ها بسیاری از پاسخ های ایمنی سرکوب شده و در نهایت باعث استئوپورز یا پوکی استخوان می شوند. برای دانستن این مطلب که آیا گلوکوکورتیکوئید ها باعث ذخیره ی چربی در مغز استخوان می شوند، محققان آزمایشی را طراحی کردند که در آن از موش هایی استفاده شد که فاقد گیرنده ی هورمون های استروئیدی در سطح سلول های استخوانی شان بودند. برای تحریک روند پیری در موش ها از یک رژیم غذایی با کالری محدود استفاده نمودند تا شرایطی شبیه به شرایط بوجود آمده در افزایش سن پدید آید. لازم به ذکر است محدودیت کالری شدید مانند زمانی که بی اشتهایی عصبی بوجود می آید باعث  ضعیف و شکننده شدن استخوان ها می شود. محققان بر این عقیده بودند که در نبود این گیرنده، حیوانات کمتر از حالت عادی دچار پوکی استخوان می شوند زیرا گیرنده ای وجود ندارد که پاسخ به افزایش گلوکوکورتیکوئید را آغاز نماید. پس در این مدل براساس شواهد انتظار می رفت که توده ی استخوان افزایش یابد و در مغز استخوان تجمع چربی وجود نداشته باشد. اما آنچه مشاهده نمودند قدری متفاوت از انتظار بود. در این مطالعه مشاهده نمودند با کاهش گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی در محیط کشتی که سلول های استخوانی قرار گرفته اند، توده ی استخوانی افزایش و از میزان چربی کاسته می شود اما این وضعیت در حالت طبیعی و در بدن موجود زنده در مورد دو استخوان فمور و تیبیا متفاوت بود، در این دو استخوان با کاهش گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی از توده ی استخوانی کاسته شده و به میزان چربی داخل مغز استخوان اضافه می شود. در واقع نتابج حاصل از شرایط آزمایشگاه متفاوت از داخل بدن است. علت این حالت می تواند مربوط به واقعیتی باشد که در داخل بدن عوامل دیگری در مغز استخوان وجود دارد که باعث می شود شرایط متفاوت شود.

یکی از محققان در این مطالعه ابراز داشت HDAC3 پروتئینی است که در هسته ی سلول وجود دارد و دسترسی به آن به راحتی امکان پذیر نیست در نتیجه تغییر در غلظت و فعالیت آن به سختی قابل انجام است. اما در عوض می توان میزان گلوکوکورتیکوئید ها را در بدن تغییر داد. بر اساس آمار ارائه شده از موسسه ملی پیری، پوکی استخوان یک مشکل رایج در میان جوامع مختلف است  در جمعیت های پیرتر رواج بیشتری دارد و تا سال های آینده افراد بیشتری را درگیر خواهد کرد.

پایان مطلب/