به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، دلیل این که چرا برخی جانوران برخلاف انسان قادر هستند که اندام از دست رفته یا قطع شده را مجددا ترمیم کنند یکی از موضوعاتی بوده است که همواره مورد علاقه محققین بوده است.

محققین انستیتوGulbenkian با مطالعه ترمیم بافتی در گورخرماهی، سرنخ های جدیدی را برای این سوال کلیدی ارائه داده اند.مطالعات نشان داده است که گورخرماهی توانایی ترمیم اندام های خود را دارد و به نظر می رسد که جریان الکتریکی نقش مهمی در این فرایند دارد. محققین نشان داده اند که این جانور قادر به بازترمیم باله دمی خود است و این عمل را با دخالت کانال های ویژه ای در غشای سلولی به نام کانال هایV-ATPase انجام می دهند که یون های هیدروژن را به خارج از سلول پمپ می کند و ایجاد یک جریان الکتریکی می کند. درک این مکانیسم های دخیل در ترمیم بافت های بالغ مهره داران می تواند به ایجاد استراتژی های درمانی جدید کمک کند.

ترمیم سلولی یک ویژگی بیولوژیک همه موجودات زنده است که نقش مهمی دربهبود زخم ها، ترمیم بافتی و عملکردهای زیستی مشابه دارد. محققین به دنبال مکانیسم های مولکولی دخیل در ترمیم برخی بافت ها مانند کبد و پوست بوده اند ودر این میان همواره دقت کردن به ژن ها و پروتئین ها و اخیرا سیگنال های بیوالکتریکی حائز اهمیت بوده است.

این محققین میزان پراکنش نفوذ یون های مختلف در غشای سلولیباله دمی گورخرماهی(از بیرون به داخل و از داخل به بیرون) را در زمان ترمیم مورد آنالیز قرار دادند. آن ها کشف کرده اند که تنها انتقال یون های هیدروژن برای این فرایند ترمیم کافی است. آن ها دریافته اند که این فرایند به کمک آنزیم V-ATPase صورت می گیرد که کانالی را در غشای سلولی ایجاد می کند. آن ها دریافته اندکه فعالیت این سیگنال الکتریکی منجر به بیان ژن های حیاتی مختلف و تشکیل توده سلولی می شودکه قادر به رشد و ترمیم و ایجاد بافتی مناسب است.

هم چنین این محققین دریافته اند که این سیگنال الکتریکی برای هماهنگ کردن سایر پروتئین هایی لازم است که موجب تثبیت حافظه موضعی می شوند و تضمین می کنند که ترمیم بافت آسیب دیده به خوبی صورت گرفته است.

پایان مطلب/