به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پیوند سلول های بنیادی خونی می تواند درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان های خونی مانند لوکمیا و لنفوما باشد. اما این روش بدلیل این که منبع سلولی مورد استفاده(مانند سلول های بنیادی خون بند ناف) معمولا بعد از تزریق به خوبی راه خود را به مغز استخوان بیمار پیدا نمی کنند و نمی توانند سیستم خون ساز را شکل دهند، با محدودیت هایی مواجه است. محققین دانشگاه های UBC و تورنتو کشف کرده اند که یکی از دلایل این امر این است که زمانی که این سلول ها پیوند می شوند، سلول های تمایز یافته تمایل به خودتخریبی برای تولید TNFα دارند. این پروتئین(TNFα) معمولا برای مبارزه با عفونت تولید و ترشح می شود اما گاهی تولید بیش از اندازه آن منجر به کشتن سلول های سالم می شود. در ادامه آن ها درصدد برآمدند که دریابند که آیا داروهای بلوک کننده TNFα می توانند به بقای هرچه بیشتر سلول های بنیادی خونی انسان در میزبان جدید کمک کنند یا خیر. آن ها دریافتند که یک آنتی بادی موسوم به etanercept که به TNFα متصل می شود و آن را غیر فعال می کند می تواند برای این منظور استفاده شود. پیش از این موثر بودن این آنتی بادی در بیماری های اتوایمنی مانند آرتریت، پسوریازیس و اسپوندیلیت آنکیلوزان کننده ثابت شده بود. در مطالعات موشی صورت گرفته، محققین نشان دادند که موش های تیمار شده با etanercept شمار بالاتری از سلول های بنیادی خونی در مغز استخوان شانن دارند و مجموعه سلول های خونی آن ها نیز متنوع تر است. در صورت جوابگو بودن این استراتژی در مورد انسان می توان به پیوند سلول های بنیادی بویژه سلول های بنیادی خون بند ناف که معمولا به دلیل تعداد کم با مشکل عدم homing(خانه گزینی) مناسب مواجه هستند، امیدوار  شد. این استراتژی هم بقای سلول های بنیادی را افزایش می دهد و هم موجب می شود که فرد به تعداد کمتری از سلول های بنیادی نیاز داشته باشد.

پایان مطلب/