پیش تیمار بیماران مبتلا به مولتیپل میلومای مقاوم و عود کننده(PRMM) با رژیم داروهای bortezomib، دگزامتازون، تالیدومید، سیس پلاتین، دوکسوروبیسین، سیکلوفسفامید و اتوپوزید (VDT PACE) و مدیفیکاسیون های آن ها(رژیم شبه VDT PACE یا VPLRها) موثر نشان داده است.

نتایج فاز دو یک مطالعه بالینی که در 59مین نشست سالیانه انجمن هماتولوژی‌آمریکا ارائه شده است نشان می دهد که داروی Abatacept با نام دیگر Orenica، بیماری کشنده پیوند علیه میزبان(GvHD) را در بیمارانی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز شده اند به طور کامل از بین می برد.

سلول های ایمنی موسوم به میکروگلیا، سیستم عصبی مرکزی را مراقبت می کنند اما نقش کلیدی نیز در بسیاری از بیماری های مخرب عصبی دارند.

تیمی از محققین فرایندی را طراحی کرده اند که به موجب آن می توان صدها توده سلولی را به صورت اسفروئیدهایی کشت داد که از تعداد اندکی از سلول های توموری مشتق شده از بیماران بوجود آمده اند.

محققین دانشگاه ییل با استفاده از نانوذره های حامل دارو و یک ماشین حفظ کننده اندام، رویکردی را ارائه کرده اند که می تواند به نتایج طولانی مدت پیوند برای بیماران کمک کند.

پوشش روده یا اپی تلیوم، عملکردی بیش از بازجذب مواد غذایی دارد. این پوشش رشد می کند، تخریب می شود و می تواند سلول هایش را در پاسخ با شرایط محیطی(حتی ماده غذایی که می خوریم) بازآرایی کند. در این فرایندها می تواند دیدگاه هایی را در مورد رفتار سلول های سرطانی ارائه دهد.

مطالعه ای جدید، دیدگاه هایی را در مورد مکانیسم های که به سیستم ایمنی فرد اجازه می دهند به جای رد کردن، کلیه اهدایی را بپذیرد، ارائه کرده اند.

محققین Genentech آنریمی را شناسایی کرده اند که با مدیفه کردن اپی ژنتیکی کروماتین سلولی، موجب تهاجمی تر شدن و مقاومت دارویی سلول های سرطان پانکراس می شود. هدف قرار دادن این آنزیم، سلول های سرطان پانکراس را به درمان های موجود آسیب پذیرتر می کند.

محققین دانشگاه اوکایاما رویکردی را برای سرکوب بیان پروتئین SOX2 ارائه کرده اند. این پروتئین به عنوان یک انکوژن در سرطان ریه و مری دخالت دارد.

پژوهشگران مرکز جامع سرطان لینبرگر کارولینای شمالی، برنامه ای نرم افزاری را تولید کرده اند که می تواند به طور دقیق پیش بینی کند که چه مارکرهای خاص توموری روی سلول های لوکمیایی بیمارانی که مورد سلول درمانی قرار گرفته اند وجود دارند. می تواند از این مارکرها برای ایمنی درمانی بیماران لوکمیایی استفاده کرد.

مغز انسان با دارا بودن بیش از 86 میلیارد نورون مرتبط با یکدیگر و سلول های گلیالی پشتیبان، پیچیده ترین عنصر در سراسر هستی شناخته شده است. یکی از بزرگ ترین معماها در این زمینه این بوده است که چگونه این اندام چنین پیچیدگی را بدست می آورد و قادر است که اعمال خارق العاده ای از گفتن شعر گرفته تا اکتشافات علمی را انجام دهد و چگونه تعداد انگشت شماری سلول بنیادی در زمان جنینی به این اندام پیچیده تبدیل می شود.

سلول های بنیادی بالغ، سلول های در حال مرگ را جایگزین کرده و بافت های آسیب دیده را در سراسر عمر بازسازی می کنند. با افزایش سن، بسیاری از این سلول های بنیادی نیز از بین می روند و بالطبع توان بازسازی کنندگی بدن نیز کاهش می یابد.

گیلرمو اولیور و همکارانش در دانشگاه فرایبورگ، از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) برای تولید ارگانوئیدهای چشمی که تکوین اولیه چشم را تقلید می کنند استفاده کرده اند. این ارگانوئیدها می توانند ابزاری برای شناسایی وقایع مولکولی تنظیم کننده تشکیل این اندام پیچیده باشند.

مدل آزمایشگاهی مشتق از سلول های بنیادی، مشخصه های کلیدی روده کوچک از جمله پاسخ ایمنی را تقلید می کند.

محققین دانشگاه موناش دریافته اند که چرا زنان مبتلا به یک اختلال اتوایمن نادر موسوم به سندرم آنتی فسفولیپید(APS) مستعد سقط جنین هستند.