استفاده از سلول های اپی تلیوم رنگ دانه دار مشتق از سلول های بنیادی جنینی می تواند درمانی برای تخریب ماکولا باشد.

یک روش مقیاس پذیر در تولید سلول های کشنده ذاتی(NK cells) برای ایمنی درمانی سرطان بوسیله محققین در A*STAR طراحی شده است. تکنیک آن ها می تواند آینده درمان های سرطانی مبتنی بر سلول های کشنده ذاتی را برای اغلب بیماران تضمین کند.

مطالعات گذشته نشان داده است که اضافه وزن می تواند حساسیت به مزه غذاها را کاهش دهد و این امر می تواند با کاهش وزن معکوس شود، اما دلیل این امر تاکنون مشخص نبوده است.

بزاق پشه ها(حتی بدون وجود هر گونه عامل بیماری زا یا پاتوژن ها)، حاوی صدها پروتئین است.

محققین در EPFL دو آنزیم را شناسایی کرده اند کروموزوم ها را در برابر استرس اکسیداتیو و کوتاه شدن محافظت می کنند. بلوک کردن آن ها می تواند یک استراتژی ضد سرطانی برای متوقف کردن تلومرازها باشد که آنزیم های نامیرا کننده تومورها هستند.

از دهه 60 میلادی تاکنون، محققین همواره به دنبال راهی برای درمان دیابت نوع یک بوسیله پیوند سلول های جزایر پانکراسی بوده اند. اما این روش به دلیل این که سلول های جزایر پانکراسی بعد از پیوند به دلیل عدم تامین اکسیژن کافی می میرند با چالش هایی مواجه بوده است.

پزشکان، سازمان های بهداشت و سلامت و جراحان همگی متفق القول بر این باور هستند که ورزش برای قلب مناسب است اما تاکنون دلیل این امر مشخص نبوده است.

مطالعه مروری جدید بیان داشته است که سن اهدا کننده به نظر اثری روی عملکردی بودن سلول های بنیادی مشتق از بافت های بدن فرد بالغ ندارد.

نرخ مرگ و میر گلیوبلاستوما ظرف 30 سال گذشته تغییر کرده است. داروی فعلی مورد استفاده برای گلیوبلاستوما، تموزولومید است که زمانی که تومور مجددا عود می کند، تنها مقداری موثر است و نمی توان به طور کامل به آن امیدوار بود.

محققین گزارش کرده اند که از دست رفتن رنگدانه های مو یا خاکستری شدن مو با فعال شدن سیستم ایمنی ذاتی موش ها همراه است.

ماستیت یکی از پر هزینه ترین بیماری ها در صنعت لبنیات است. هر مورد بالینی این بیماری می تواند نزدیک به 400 دلار به دامدار خسارت وارد کند و برای سلامتی گاو نیز خطرناک باشد.

محققین دانشگاه های کالیفرنیا و هاروارد کشف کرده اند که سم کلستریدیوم دیفیسیل B یا TcdB، پروتئین Frizzled انسانی را به عنوان یک گیرنده شناسایی می کند و از آن برای حمله کردن به سلول های روده ای و ایجاد عفونت های گوارشی کشنده استفاده می کند. این کشف راه را برای ایجاد آنتی توکسین های جدید برای کلستریدیوم دیفیسیل هموار می کند و پتانسیل ایجاد داروهای ضد سرطانی را دارد.

در مطالعه ای روی 10 بیمار مبتلا به مولتیپل میلوما در دانشگاه مونترال، دکتر جین روی مدعی شده است که می داند چگونه خطرات مربوط به درمان مولتیپل میلوما را کاهش دهد. این محققین رویکردی خلاقانه ارائه کرده اند که بر ویژگی های ایمنولوژیک منحصربفرد خون بند ناف برای بهبود ایمنی و کارایی آلوگرافت در درمان مولتیپل میلوما متکی است.

دکتر واردا شوشان و همکارانش در دانشگاه بن گوریون، مولکول جدیدی را برای درمان سرطان ایجاد کرده اند که رشد سلول های سرطانی را مهار کرده و این سلول ها را به حالت طبیعی بر می گرداند.

سازمان غذا و داروی آمریکا، در حال مقابله قانونی برای متوقف کردن دو کلینیک سلول های بنیادی است که از این سلول ها به صورت غیر قانونی استفاده کرده و منجر به آسیب های شدید و طولانی مدت به برخی بیماران شده اند.