پیام رسانی های سلولی نقش مهمی را در عملکرد سلول های بنیادی در بافت های مختلف بازی می کنند.

وزیکول های خارج سلولی را ابزار اصلی عملکرد پاراکرینی سلول های مختلف می دانند و محققین بر این باورند که بسیاری از اثرات سلول ها روی یکدیگر از طریق این وزیکول های خارج سلولی صورت می گیرد.

در مطالعه ای جدید که در Nature به چاپ رسیده است، محققین ژاپنی گزارش کرده اند که فعال کردن تنها هشت ژن دخیل در تولید پروتئین های کنترل کننده ژن برای تبدیل سلول های بنیادی موشی به طور مستقیم به سلول های شبه اووسیتی بالغ و با قابلیت لقاح کافی است.

تیمی از محققین در دانشگاه کارولینای شمالی کشف کرده اند که اعصاب درد موجود در مغز استخوان به تنظیم تحرک سلول های بنیادی خون ساز کمک می کنند.

با انتقال سلول های بنیادی خون ساز پیش رده موش(سلول های بنیادی خون ساز پیر شده) به ریز محیط مغز استخوان موش های جوان، نشان داده شده است که الگوی بیان ژن سلول های بنیادی برای سلول های بنیاید خون ساز جوان، مجددا جوان سازی شده است. از طرف دیگر، عملکرد سلول های بنیادی خون ساز پیر شده در نیچ مغز استخوان جوان احیا نشد.

فرضیه ای بوسیله محققین دانشگاه استونی بروک ارائه شده است که حاکی از این است که برای بیماران مبتلا به COVID-19 که دچار مشکلات ریوی شدید هستند، هدف قرار دادن سلول های اندوتلیالی به عنوان سلول های پوشاننده عروق و تنظیم کننده تبادل اکسیژن بین مجاری هوایی و جریان خون، می تواند رویکرد جدیدی برای احیای عملکرد طبیعی ریه ها باشد.

سلول های بنیادی خون ساز در شرایط ثبات به صورت خاموش هستند و تحت شرایط استرس شروع به تکثیر و گسترش می کنند تا سیستم خونی را تقویت کنند.

درک فعلی ما از فرایندهای تخصصی شدن سلول ها که طی مراحل اولیه تکومین پستانداران رخ می دهد عمدتا از مطالعات مبتنی بر موش ها ناشی می شود؛ با این حال، آنالیزهای بیان ژنی نشان داده است که مکانیسم های کنترل کننده تخصصی شدن اولیه سلول ها ممکن است بین موش و سایر پستانداران از جمله انسان متفاوت باشد.

تحقیقات پیشگامانه اخیر منجر به دستاوردهایی شده است که نگرانی ها در مورد این که سلول های بنیادی انسانی می توانند حامل جهش های سرطان زا باشند را از بین می برد.

کلاستر پلی سیسترونیک miR-183/96/182، یک کلاستر میکروRNA حفاظت شده از نظر تکاملی است که شامل سه عضو بسیار مشابه است که ممکن است شبکه تنظیمی حیاتی را طی تمایز سلول های بنیادی پرتوان به بافت های عصبی و اندام های حسی ارائه کنند.

در حالی که خون سازی به طور معمول در مغز استخوان صورت می گیرد، سلول های بنیادی و پیش ساز به طور منظم این نیچ یا ریز محیط را ترک کرده و از طریق خون در سراسر بدن به گردش در آمده و به طور فعال در بخشی از پاسخ های ایمنی مشارکت می کنند.

دانشمندان روشی را برای تولید صدها نوع سلول مختلف از سلول بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) با استفاده از عوامل رونویسی ایجاد کرده اند.

مولکول های اکسیژن فعال یا همان رادیکال های آزاد عموما به مضر شناخته می شوند. اما مطالعه ای جدید نشان داده است که این رادیکال های آزاد فرایندهای سلولی را کنترل می کنند که برای توانایی سازش پذیری مغز(حداقل در موش) مهم هستند.

یک مرکز تحقیقاتی در انگلستان 26 میلیون پوند را برای تحقیقات بیشتر در مورد سلول درمانی مبتنی بر ماکروفاژ برای سیروز کبدی تأمین کرده است.

میکروربات‌ها این ظرفیت را دارند که آینده پزشکی را به صورت اساسی تغییر دهند. کوچک بودن میکروربات‌ها به آنها امکان می‌دهد تا مسیر خود را در محیط های پیچیده و بسته پیدا کنند و داروها را به نواحی حساسی برسانند که دسترسی به آنها دشوار است.