یک کارآزمایی بالینی فاز I/II بوسیله محققین دانشگاه استنفورد نشان می دهد که یک واکسن تهیه شده از سلول های توموری خود بیمار ممکن است مانع از عود مجدد سرطان لاعلاج لنفومای سلول منتل(MCL) بعد از درمان شود.

محققین در دانشگاه هاروارد یک تکنیک مهندسی را برای کنترل دقیق جهت رشد نورون ها و اکسون هایشان ارائه کرده اند.

پژوهشگران UCLA بودجه ای 65/13 میلیون دلاری را از انستیتو ملی سلامت(NIH) دریافت کرده اند تا یک فناوری CAR T cell درمانی را برای مقابله با ایدز طراحی کنند.

در سال 2005، محققین در برکلی کالیفرنیا کشفی شگفت انگیز داشتند و دریافتند که ایجاد جفت موش های به هم چسبیده حاصل از یک موش جوان و یک موش پیر(که گردش خون مشترکی را تجربه کردند) موجب شد که بافت های موش پیر مجددا جوان شوند و علایم پیری در موش پیر از بین برود. این پژوهش موجب شد که محققین به این باور برسند که در خون موش جوان پروتئین ها یا مولکول های خاصی وجود دارد که می توانند به صورت اکسیر جوانی برای موش(و احتمالا انسان در آینده) عمل کنند.

سلول های T تنظیمی (Tregs) نقش مهمی را در ایجاد تحمل ایمنی بازی می کنند و در پیوند سلول های بنیادی برای بیماران مبتلا به لوکمیا و سایر بیماری های خونی، وجود تعداد کم این سلول های Treg است که با بروز بیماری پیوند علیه میزبان (GvHD) همراه است.

سلول های بنیادی مشتق از بافت و خون بند ناف نه تنها برای انسان ها بلکه برای سایر پستانداران از جمله سگ ها مفید است.

ژن Gli3 نقشی مهمی در کنترل فرایندهای مهاجرتی نورون های مغزی بویژه در زمان بلوغ بازی می کند.

اپیتلیوم روده، لایه داخلی دیواره روده است که بافت میزبان را از میکروبیوم روده ای جدا می کند. این لایه سلولی نقش مهمی در جذب آب ، الکترولیت و مواد مغذی دارد و در حالی است که ورود باکتریها ، ویروسها ، قارچها ، سموم و آنتی ژن ها به بافت میزبان را برای اطمینان از هموستازی روده ای را محدود می¬کند.

پیوند چربی اتولوگ و جراحی ایمپلنت برای حفظ حجم سینه در جراحی پلاستیک استفاده می شوند.

لایه اپی تلیالی مجرای گوارشی مجهز به گیرنده های ایمنی ذاتی برای حس کردن پاتوژن های خارجی است. تنظیم نامناسب مسیرهای پیام رسانی ایمنی ذاتی با بیماری التهابی شدید مرتبط است اما پاسخ دهی سلول های اپی تلیالی گوارشی به تحریک باکتریایی ناشناخته باقی مانده است.

تولید ساختارهای سه بعدی و بافت های دارای عملکرد به طور مستقیم در جانوران زنده می تواند تکنیک های جراحی با حداقل تهاجم را قادر به ترمیم و باسازی اندام ها کند.

محققین از فناوری ویرایش ژنومی CRISPR/Cas9 برای تصحیح موتاسیون تک ژنی که منجر به دیابت نوع سندرم ولفرام می شود استفاده کردند.

محققین با استفاده از یک مدل سازی منحصربفرد ریاضی، راهی را برای مطالعه برهمکنش های بین سیستم ایمنی و انواع مختلف سلول های سرطانی شناسایی کرده اند.

در مطالعه ای جدید محققین نکاتی را در ارتباط با مهندسی بافت و COVID-19 منتشر کرده اند. آن ها روی نقاط قوت مهندسی بافت در ارتباط با این بحران تاکید کردند که شامل بکار بردن اصول مهندسی برای سیستم های زیستی، همکاری بین زمینه های مختلف و کاربرد سریع فناوری ها از آزمایشگاه تا بالین است.

دکتر فان یک جراح پلاستیک و محقق سلول های بنیادی علاقه زیادی به درمان زخم ها با استفاده از سلول های بنیادی دارد.