زنان باردار باید به خاطر داشته باشند که اهدای خون بند ناف نوزادان شان می تواند نجات بخش زندگی فرزند خود آن ها یا افراد دیگر باشد.

پروتئین Poly ADP-Ribose یا PAR پروتئینی است که به هنگام آسیب سلولی یا آسیب DNA آن ساخته می‌شود و کلسیم ذرات حاصل از تخریب سلول یا DNA را به تجمعاتی تبدیل می‌کند. سپس این ذرات سخت شده و به دیواره رگ‌ها متصل می‌شوند و باعث کاهش قابلیت ارتجاعی آن‌ها می‌شود.

در پژوهشی جدید در انستیتو پزشکی بازساختی ویک فارست(WFIRM)، محققین نشان داده اند که یک رحم زیست مهندسی شده می تواند از لقاح، تکوین جنینی و تولد بک نوزاد سالم حمایت کند. با پیشرفت در این زمینه می توان به استفاده از این رویکرد برای زنانی که به دلیل مشکلات رحمی قادر به باردار شدن نیستند امیدوار بود.

یک کارآزمایی بالینی جدید نشان می دهد که استفاده از یک رژیم سلول درمانی تهاجمی می تواند منجر به افزایش نرخ بقای بیمارانی شود که به بیماری خود ایمن کشنده اسکلرودرما مبتلا هستند، بیماری که پوست و اندام های داخلی را تحت تاثیر قرار می دهد.

آسیب هایی مانند تعویض مفصل ران ، سوختگی های شدید ، صدمات نخاعی ، صدمات ناشی از انفجار ، صدمات شدید مغزی می توانند طی فرایند بهبودی موسوم به تشکیل استخوان هتروتوپ یا نابجا به یک عارضه دردناک منجر شوند.

هیدروژل ها شبکه های پلیمری هستند که موثر بودن آن ها در انتقال داروها و سلول های بنیادی به بافت هدف اثبات شده است.

اغلب درمان های سرطانی متداول یا خود سلول های توموری را هدف قرار می دهند یا به طور کلی سلول هایی که تقسیم سریعی دارند را می کشند. مطالعه ای جدید بوسیله محققین دانشگاه کالیفرنیا نشان می دهد که دستکاری ماکروفازهای موجود در بافت های پیرامون تومور می تواند یک استراتژی موثر در درمان سرطان باشد.

در مطالعه ای جدید، محققین از بافت بند ناف برای ترمیم نوع خاصی از شکاف لب و شکاف کامی استفاده کرده اند که با استفاده از مواد استخوانی به راحتی ترمیم نمی شدند.

دیدگاه های تازه در مورد این که چرا برخی از موا د مضر خود برای سرطان زایی کافی هستند می تواند به ارائه درمان های بهتر کمک کند.

با همه تلاش هایی که محققین، پزشکان و متخصصین زنان و زایمان برای جلوگیری از سقط جنین داشته اند اما هنوز هم سقط جنین، تولد زودرس و سایر مشکلات مرتبط با بارداری چالش بزرگی محسوب می شود و یکی از دلایل این امر عدم درک درست از سطح سلولی و مولکولی دلایل سقط جنین یا تولد زودرس است.

محققین رویکرد جدیدی را با استفاده از سلول های بنیادی برای درمان پارکینسون ارائه کرده اند که با شبیه سایر سلول درمانی ها با عوارض جانبی همراه نیست.

در تلاشی برای بهبود بقای بیماران مبتلا به نئوپلاسم میلوپرولیفراتیو(نوعی لوکمیا)، در یک مدل آزمایشگاهی، محققین پروتئین خاصی موسوم به اینتگرینα5β1 را به منظور کاهش سلول های بزرگ مغز استخوان(مگاکاریوسیت ها) مهار کرده اند. تصور می شود افزایش تعداد مگاکاریوسیت ها دلیل بسیاری از نئوپلاسم های این بیماری باشد.

پژوهشگران دانشگاه Yale سیگنالی مسدود کننده موسوم به jamming signal را شناسایی کرده اند که اینترلوکین 18 را به عنوان یک محرک سیستم ایمنی بلوک می کند و مانع از رسیدن سلول های ایمنی به تومور می شود و این سیگنال را می توان در مورد تومورهای مقاوم به ایمنی درمانی های متداول مشاهده کرد.

طبق تحقیقات دانشگاه کوئینزلند ، هدف قرار دادن کلون های بزرگ سلولهای پوستی ناشی از تابش اشعه ماوراء بنفش (UV) ممکن است به کاهش سرطانهای پوستی کمک کند. این مطالعه نشان داده است که تکثیر این کلون های بزرگ در حفره های مو متمرکز شده و پراکنش آن ها نیز به صورت یکنواخت نیست.

محققین دانشگاه کمبریج با همکاری انستیتو هوبرخت هلند مدل جدیدی را برای مطالعه مراحل اولیه تکوین انسان با استفاده از سلول های بنیادی جنینی ارائه کرده اند.