مهندسی بافت

محققان ممکن است در آینده با تغییر ساختار و شکل داربست ها قادر به مهندسی محیط هایی در بدن انسان باشند که در برابر رشد سرطان مقاومت می¬کنند.

محققین مدل های توموری سه بعدی از سرطان تخمدان را در آزمایشگاه تولید کرده اند که می تواند موجب افزایش درک از این بیماری و ارائه درمان های جدید شود.

مطالعه ای جدید بوسیله دانشگاه Trieste نشان دهنده کارایی ایمپلنت های از جنس نانولوله های کربنی برای احیای عملکردهای حرکتی و هموار کردن راه برای درمان آسیب های نخاعی است.

گرافت های عروقی مهندسی بافت شده (TEVG) و با قطر کوچک نیز همانند گیاهان بالارونده ای که برای زنده ماندن نیاز به یک تکیه گاه دارند، به داربستی احتیاج دارند که بتواند سلول های کشت شده روی شان را به شریان های تقریبا طبیعی تبدیل کنند که بتوانند زندگی بیماران را نجات ببخشند.

محققین دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو از سلول های بنیادی جنینی موش برای مهندسی ارگانوئیدهای قلبی سه بعدی دارای عملکرد که قلب در حال تکوین را تداعی می کنند استفاده کرده اند.

محققین دانشگاه شفیلد فناوری جدیدی را ارائه کرده اند که می تواند برای تست درمان ها جدید روی اندام های انسانی و بافت استخوان استفاده شود.

پژوهشگران یک هیدروژل قابل پیوند مبتنی بر پلی ساکاریدهای گیاهی (پکتین ها) را طراحی و تولید کرده اند که می تواند نقش یک ماتریکس خارج سلولی مصنوعی را برای سلول ها بازی کند. این هیدروژل می تواند برای مهندسی بافت ها و اندام های جدید و هم چنین انتقال دارو و ... استفاده شود.

محققین دانشگاه مینه سوتا یک فرایند پیشگامانه را برای پرینت سه بعدی چند ماده و تولید مدل هایی از دریچه آئورت قلب و بافت پیرامونی آن ارائه کرده اند.

پیوند جزایر پانکراسی به منظور احیای تولید انسولین و درمان دیابت نوع یک، تنها سه سال برای فرد جوابگو است.

محققین دانشگاه ایلینویز روش منحصربفردی را برای کنترل دقیق رسوب هیدروژل ارائه کرده اند. این هیدروژل های ساخته شده از پلیمرهای محلول در آب به طور معمول برای حمایت از سلول ها در آزمایش یا برای اهداف درمانی استفاده می شوند.

یافته های مطالعه ای جدید در دانشگاه A&M تگزاس می تواند درک و رویکرد درمانی سرطان تخمدان را تغییر دهد.

پژوهشگران در استنفورد راهی را برای بازسازی بالشتک غضروفی موجود در مفاصل انسانی و موشی یافته اند.

در حال حاضر اغلب بافت هایی که با استفاده از پرینترهای سه بعدی تولید می شوند در خارج از بدن ساخته می شوند و در ادامه بوسیله جراحی به داخل بدن ایمپلنت می شوند. چنین فرایند نیازمند برش های بزرگ بوسیله جراحی است که همین امر خطر عفونت را افزایش داده و مدت زمان ریکاروی را نیز افزایش می دهد. اما راه حل چیست؟ برای حل این مشکل، تیمی از محققین یک فناوری را برای پرینت مستقیم بافت ها در درون بدن ارائه کرده اند.

آجرهای پرینت شده سه بعدی کوچک طراحی شده بوسیله محققین دانشگاه اورگون می توانند استخوان های شکسته را ترمیم کنند و روزی منجر به تولید اندام های ساخته شده در آزمایشگاه برای پیوند به انسان شوند.

یکی از بزرگ ترین مشکلات در زمینه درمان سرطان، مقاوم شدن بیماران و سرطان به درمان های ضد سرطانی است. در پژوهشی جدید محققین دریافته اند که استفاده از یک داروی شیمی درمانی موجود در قالب نانوذرات می تواند موثرتر از استفاده دارو به تنهایی و هم چنین موثرتر از درمان های موجود باشد.