به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، آسیب نخاعی از بسیاری جهات یک بیماری تستوسترونی است به این معنی که از هر پنج مورد آسیب های نخاعی، چهار مورد آن ها در مردان اتفاق می افتد که شیوع آن هم بیشتر در اوایل سن بلوغ است. در نتیجه ارزیابی خطر وقوع این امر در مردان امری لازم است. شاید تعجب آور نباشد که وقتی از بسیاری از این بیماران در مورد اولویت هایشان در صورت سلامت سوال پرسیده می شود آن ها ابتدا به داشتن فعالیت جنسی و سپس توانایی حرکت دست و پا اشاره می کنند. راه رفتن و کنترل مثانه و ادرار اولویت های بعدی آن ها محسوب می شود. در حال حاضر احیای عملکرد مثانه و کنترل ادرار یکی از چالش های اصلی است و بیماران مجبورند که مثانه شان را با سم بوتولینیون توکسین(بوتاکس) پر کنند تا آن را فلج کنند و بوسیله کاتتر چند بار در روز آن را تخلیه کنند. این شاید روشی ساده باشد اما استفاده از کاتتر می تواند منجر به عفونت و اسکار در بافت پیشابراه شود. برای حل این مشکل دکتر Fawcett و همکارانش در کمبریج ابتدا از دستگاهی موسوم به Brindley device‌استفاده کرده اند که ایمپلنتی است که به صورت یک محرک خارجی دستی عمل می کند و با انقباض مثانه به تخلیه شدن آن کمک می کند. این دستگاه نیز با مشکلاتی همراه است که از جمله آن ها تضعیف کردن اعصاب حسی است که از لگن به نخاع می روند و در نتیجه این امر عضلات لگنی ضعیف شده و عملکرد جنسی از دست می رود. در ادامه، آن ها ورژن بیورباتیکی از دستگاه Brindley را تولید کردند که سیگنال ها را از اعصاب حسی لگن دریافت می کند و پاسخ می دهد و در نتیجه این آسیب را قطع نمی کند. این سیگنال ها مانع تخلیه بی اختیار مثانه در زمان تحت فشار قرار گرفتن می شود و به بیماران اعلام می کند که مثانه آن ها تا چه حد پر شده است و چگونه می توانند با استفاده از سیستمی الکترونیکی آن را تخلیه کنند. محققین امیدوارند بزودی این سیستم بیوروباتیک را وارد بازار جهانی کنند تا بیماران زیادی بتوانند از آن ها نفع ببرند.

پایان مطلب/