اثر بافت چربی یا سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف روی ایمنی زایی سلول های پیش ساز اندوتلیالی مشتق از خون بند ناف

تاریخ انتشار: یکشنبه 18 تیر 1396 | امتیاز: Article Rating

به کار بردن پیوند سلول های پیش ساز اندوتلیالی اتولوگ(EPC)، رویکردی امیدوار کننده در درمان بیماری های قلبی عروقی و بیماری های ایسکمی است. در این مطالعه، ما ایمنی زایی سلول های پیش ساز اندوتلیالی، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی(AD-MSCs) و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف(UC-MSCs) را بوسیله فلوسایتومتری و واکنش لنفوسیتی مخلوط مقایسه کردیم. اثر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف روی ایمنی زایی سلول های پیش ساز اندوتلیالی بوسیله واکنش لنفوسیتی مخلوط و ترشح سیتوکین ها در آزمایشگاه آنالیز شد و تست های بیشتر با استفاده از رد ایمنی القا شده با سلول های تک هسته ای خون محیطی آلوژن(PBMC) روی یک گرافت سلول/ماتری ژل در مدل موشی SCID‌تست شد. سلول های پیش ساز اندوتلیالی و AD-MSCها سطح بالاتری از MHC‌ کلاس یک را در مقایسه با UC-MSCها بیان کردند. هر سه نوع سلول  برای MHC کلاس دو  منفی بودند. هم چنین UC-MSCها سطوح پایین تری از mRNAی گیرنده اینترفرون گاما را در مقایسه با سلول های پیش ساز اندوتلیالی و AD-MSCها بیان کردند. سلول های پیش ساز اندوتلیالی می توانند نرخ بالاتری از تکثیر لنفوسیتی را در مقایسه با AD-MSCها و UC-MSCها تحریک کنند. علاوه براین، AD-MSCها و UC-MSCها می توانند پاسخ ایمنی را تعدیل کنند و تکثیر لنفوسیتی القا شده بوسیله سلول های پیش ساز اندوتلیالی را مهار کنند که عمدتا از طریق مهار تکثیر سلول های CD8+T صورت می گیرد. در مقایسه با UC-MSCها، AD=MSCها می توانند به طور معناداری تشکیل عروق خونی را بهبود ببخشند و یکپارچگی ساختار عروق جدید را در گرافت EPC+MSC/ماتری ژل در موش های SCID حفظ کنند(بویژه، تحت رد ایمنی القا شده بوسیله allo-PBMC). در مجموع، مطالعه ما نشان می دهد که AD-MSC یک کاندیدای قوی برای به حداقل رساندن رد ایمنی و بهبود تشکیل عروق در تیمار پیوند سلول های پیش ساز اندوتلیالی است.

PLoS One. 2017 May 31;12(5):e0178624. doi: 10.1371/journal.pone.0178624. eCollection 2017.

Impact of adipose tissue or umbilical cord derived mesenchymal stem cells on the immunogenicity of human cord blood derived endothelial progenitor cells.

Tan K1,2, Zheng K1,2, Li D1,2, Lu H1,3, Wang S1,2, Sun X1,2.

Abstract

The application of autologous endothelial progenitor cell (EPC) transplantation is a promising approach in therapeutic cardiovascular diseases and ischemic diseases. In this study, we compared the immunogenicity of EPCs, adipose tissue (AD)-derived mesenchymal stem cells (MSCs) and umbilical cord (UC)-derived MSCs by flow cytometry and the mixed lymphocyte reaction. The impact of AD-MSCs and UC-MSCs on the immunogenicity of EPCs was analyzed by the mixed lymphocyte reaction and cytokine secretion in vitro and was further tested by allogenic peripheral blood mononuclear cell (PBMC) induced immuno-rejection on a cell/matrigel graft in an SCID mouse model. EPCs and AD-MSCs express higher levels of MHC class I than UC-MSCs. All three kinds of cells are negative for MHC class II. UC-MSCs also express lower levels of IFN-γ receptor mRNA when compared with EPCs and AD-MSCs. EPCs can stimulate higher rates of proliferation of lymphocytes than AD-MSCs and UC-MSCs. Furthermore, AD-MSCs and UC-MSCs can modulate immune response and inhibit lymphocyte proliferation induced by EPCs, mainly through inhibition of the proliferation of CD8+ T cells. Compared with UC-MSCs, AD-MSCs can significantly improve vessel formation and maintain the integrity of neovascular structure in an EPC+MSC/matrigel graft in SCID mice, especially under allo-PBMC induced immuno-rejection. In conclusion, our study shows that AD-MSC is a powerful candidate to minimize immunological rejection and improve vessel formation in EPC transplantation treatment.

PMID: 28562647
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان