استئونکروز در کودکان و بزرگسالان مبتلا به لوکمیای لنفوبلاستیک حاد: یک چالش درمانی

تاریخ انتشار: جمعه 15 دی 1396 | امتیاز: Article Rating

استئونکروز(ON)، یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین عوارض درمان های آنتی لوکمیایی در کودکان و بزرگسالان مبتلا به لوکمیای لنفوبلاستیک حاد(ALL) است. استراتژی های غربالگری سیستمیک می توانند روی تشخیص و مداخله برای مهار استئونکروز و ممانعت از پیشرفت بیماری به مراحلی که با درد و اختلالات عملکردی همراه است، فوکوس کنند. این استراتژی ها برای کاهش عوارض جانبی ناشی از استئونکروز، بدون خطر اختلال در کنترل لوکمیا، امیدوار کننده هستند. در این جا، ما به صورت منتقدانه داده های بالینی مربوط به گزینه های درمانی دارویی، غیردارویی/غیر جراحی و جراحی(از جمله سلولی) را برای استئونکروز مرور کردیم که در پیشینه آورده شده است یا بر مبنای پاتوفیزیولوژی استئونکروز مبتنی بر داده های پایه قابل قبول است. ممانعت از پیشرفت استئونکروز از اهمیت بالایی برخوردار است و به نظر می رسد که تلاش های بیشتر در مراحل اولیه(پرکلاپس) بیماری در مقایسه با مراحل پیشرفته موثر باشد. بر مبنای نتایج مطالعات غربالگری موجود بوسیله MRI، که به به صورت امیدوارنه ای بیماران در معرض خطر بالای پیشرفت استئونکروز و عوارض جانبی ناتوان کننده را شناسایی می کنند، مطالعه مداخله گرانه آینده نگرانه شدیدا مورد نیاز است. اگرچه هنوز فقدان مطالعات با کیفیت بالا حس می شود، اما بر مبنای داده های فعلی که در دسترس وجود دارد، به نظر می رسد جراحی های فشرده سازی هسته ای در ترکیب با سلول درمانی(مانند به کار بردن سلول های بنیادی مزانشیمی) امیدوار کننده ترین درمان برای کودکانی هستند که شانس بالایی در ابتلا به استئونکروز پیشرفته دارند.

Blood Adv. 2017 Jun 13;1(14):981-994. doi: 10.1182/bloodadvances.2017007286. eCollection 2017 Jun 13.

Osteonecrosis in children and adolescents with acute lymphoblastic leukemia: a therapeutic challenge.

Kuhlen M1, Kunstreich M1, Krull K1, Meisel R1, Borkhardt A1.

Abstract

Osteonecrosis (ON) represents one of the most common and debilitating sequelae of antileukemic treatment in children and adolescents with acute lymphoblastic leukemia (ALL). Systematic screening strategies can focus on early detection and intervention to prevent ON from progressing to stages associated with pain and functional impairment. These strategies hold promise for reducing ON-associated morbidity without the risk of impairing leukemia control. Herein, we critically reviewed clinical data on pharmacological, nonpharmacological/nonsurgical, and surgical (including cellular) treatment options for ON, which are covered in the literature and/or are conceivable based on the supposed underlying ON pathophysiology. Prevention of ON progression is of paramount importance, and attempts seem to be more effective in early (precollapse) disease status than in late-stage (collapse) ON. Based on the results of ongoing prospective magnetic resonance imaging screening studies, which will hopefully identify those patients with a high risk of ON progression and debilitating sequelae, prospective interventional studies are urgently needed. Although there is still a lack of high-quality studies, based on currently available data, core decompression surgery combined with cellular therapies (eg, employing mesenchymal stem cells) appears most promising for preventing joint infraction in children at high risk of developing late-stage ON.

PMID: 29296741
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان