آسیب توبول پروگزیمال اولیه منجر به توقف چرخه سلولی اپیتلیال ، فیبروز، رقت عروق و اسکلروزگلومرولی می شود

تاریخ انتشار: جمعه 06 شهریور 1394 | امتیاز: Article Rating

آسیب توبولی نقش بیماریزایی مهمی در فیبروز دارد. برای سال های بسیاری، این رابطه با این درک که سلول های اپی تلیال با تبدیل به میوفیبروبلاست هایی که تکثیرشده و تولید ماتریکس فیبروتیک می کنند و به اصطلاح گذار اپیتلیال به مزانشیم نامیده می شود تحت تاثیر قرار گرفته بود. در اینجا ما بر مکانیسم هایی که بوسیله آن آسیب به توبول منجر به فیبروز به دلیل مکانیزم های پاراکرین می شود، تمرکز می کنیم. آسیب خاص به توبول های پروگزیمال در صورتیکه خونریزی خفیف ، خود محدود شونده طی  زمان بوده و در یک پس زمینه از یک کلیه طبیعی رخ دهد، منجر به التهاب، آسیب های برگشت پذیر، و ترمیم سازگارمی شود. در مقابل، آسیب های مکررمنجر به ترمیم ناسازگار با آسیب پایدار توبولی، التهاب مزمن، گسترش میوفیبروبلاست بینابینی، رقت عروق، فیبروز بینابینی، و اسکلروز گلومرولی می شود. در طول فرآیند ترمیم ناسازگار پس از خونریزی کلیه، بسیاری از سلول های توبولی در مرحله G2 / M  از چرخه سلولی متوقف می شوند. این منجر به فعال شدن پاسخ ترمیمی DNA با سنتز و ترشح فاکتورهای پیش فیبروتیک می شود. مداخلات دارویی که جابجایی از مرحله  G2 / M را افزایش داده و یا آپوپتوز سلول هایی را که در غیر این صورت درفاز  G2/ M متوقف شده اند تسهیل می کنند، ممکن است توسعه فیبروز پس از آسیب کلیوی را کاهش و پیشرفت بیماری مزمن کلیه را کاهش دهد.

Kidney Int Suppl (2011). 2014 Nov;4(1):39-44.

Primary proximal tubule injury leads to epithelial cell cycle arrest, fibrosis, vascular rarefaction, and glomerulosclerosis.

Bonventre JV1.

 

Abstract

Tubular injury has a major etiological role in fibrosis. For many years, this relationship has been dominated by the perception that epithelial cells are transformed into myofibroblasts that proliferate and generate fibrotic matrix-the so-called epithelial-to-mesenchymal transition. Here we focus on mechanisms by which injury to the tubule results in fibrosis because of paracrine mechanisms. Specific injury to the proximal tubule results in inflammation, reversible injury, and adaptive repair if the insult is mild, self-limited in time, and occurs in a background of a normal kidney. Repeated injury, in contrast, leads to maladaptive repair with sustained tubule injury, chronic inflammation, proliferation of interstitial myofibroblasts, vascular rarefaction, interstitial fibrosis, and glomerular sclerosis. During the maladaptive repair process after the renal insult, many tubular cells become arrested in the G2/M phase of the cell cycle. This results in activation of the DNA repair response with the resultant synthesis and secretion of pro-fibrotic factors. Pharmacologic interventions that enhance the movement through G2/M or facilitate apoptosis of cells that otherwise would be blocked in G2/M may reduce the development of fibrosis after kidney injury and reduce the progression of chronic kidney disease.

PMID: 26310195
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان