دیدگاه های جدید در مورد سلول درمانی دیابت

تاریخ انتشار: شنبه 14 فروردین 1395 | امتیاز: Article Rating

از زمان کشف انسولین، پیوند جزایر پانکراسی اولین پروتکل برای نشان دادن احتمال درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع یک با استفاده از روش های کم خطر بوده است. کمبود اهداکننده های پانکراسی باعث مطالعاتی شده است که روی تولید سلول های بتای جدید در آزمایشگاه فوکوس کرده اند. این امر به سرعت بوسیله سلول های بنیادی پرتوان که پتانسیل معکوس کردن دیابت را در موش های دیابتی نشان داده اند افزایش یافته است. افزایش شور و اشتیاق منجر به مطالعات بالینی با پیش سازهای پانکراسی مشتق از جنین جداسازی شده بوسیله ایمنی شد. با این حال، ایمنی پاشنه آشیل سلول های بنیادی پرتوان است و یک شاخه کامل از مهندسی پزشکی سلول های بتا روی دگرتمایزی سلول های پانکراسی بالغ فوکوس کرده است. اطلاعات جدید احتمال تحریک شیمیایی سلول های آسینار و آلفا برای متحمل نئوژنز سلول های بتا شدن را نشان داد و فرصت هایی را برای مداخله in situ‌ و بدون نیاز به پیوند فراهم می آورد. مطالعات اخیر پیشنهاد می کند که پانکراس به عنوان منبعی از پیش سازهای گوناگون(برای مثال در پوشش مجاری)، می تواند به صورت ex vivo برای تکثیر و تمایز سلول های بتا در روشی وابسته به زمان و بدون مشکلات مربوط به استفاده از سلول های بنیادی پرتوان، مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، سلول درمانی دیابت یک زمینه رو به رشدی است که نه تنها پتانسیل زیادی در این زمینه دارد بلکه با مشکلات بزرگ موجود نیز برای تبدیل شدن به یک رقیب برای درمان های استاندارد موجود مبارزه می کنند.

Curr Diab Rep. 2016 May;16(5):38. doi: 10.1007/s11892-016-0729-3.

New Insights into Diabetes Cell Therapy.

Lysy PA1,2, Corritore E3, Sokal EM3.

Abstract

Since insulin discovery, islet transplantation was the first protocol to show the possibility to cure patients with type 1 diabetes using low-risk procedures. The scarcity of pancreas donors triggered a burst of studies focused on the production of new β cells in vitro. These were rapidly dominated by pluripotent stem cells (PSCs) demonstrating diabetes-reversal potential in diabetic mice. Subsequent enthusiasm fostered a clinical trial with immunoisolated embryonic-derived pancreatic progenitors. Yet safety is the Achilles' heel of PSCs, and a whole branch of β cell engineering medicine focuses on transdifferentiation of adult pancreatic cells. New data showed the possibility to chemically stimulate acinar or α cells to undergo β cell neogenesis and provide opportunities to intervene in situ without the need for a transplant, at least after weighing benefits against systemic adverse effects. The current studies suggested the pancreas as a reservoir of facultative progenitors (e.g., in the duct lining) could be exploited ex vivo for expansion and β cell differentiation in timely fashion and without the hurdles of PSC use. Diabetes cell therapy is thus a growing field not only with great potential but also with many pitfalls to overcome for becoming fully envisioned as a competitor to the current treatment standards.

PMID: 26983626
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان