به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، در این مطالعه، محققین گزارش کرده اند که چندین کلاس مختلف از سلول های توموری گردش کننده پانکراسی را کشف کرده اند و فاکتور های پیش بینی نشده ای را پیدا کرده اند که ممکن است ایجاد راهی برای بهبود درمان تومورهای مرگ آور کنند.

دکتر Ting می گوید: توانایی ما در ترکیب ابزارهای میکروفلوئیدیک جدید جداسازی سلول های توموری گردش کننده با توالی یابی RNAی تک سلول دیدگاه های بیولوژیک جدیدی را برای این سلول ها ارائه می دهد و مسیر جدیدی را برای بلوک کردن یا گسترس سرطان در اختیار محققین قرار می دهد. ابزاری که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است CTC-iChip نام دارد که جداسازی سلول های توموری گردش کننده از جریان خون را بدون توجه بیان پروتئین های سطحی آنها مقدور می سازد. آن ها با استفاده از یک مدل موشی شناخته شده برای سرطان پانکراس، 168 سلول توموری گردش کننده منفرد را جداسازی کردند. آنالیز رونوشت های RNAی  هر یک از این سلول های توموری گردش کننده، چندین زیرمجموعه از این سلول ها را  با توجه به الگوهای بیان ژن آشکار ساخت که هر کدام با دیگری و با تومور اولیه تفاوت داشتند. بزرگترین زیر مجموعه ای که شناسایی شد دارای بیان بالایی از ژن سلول های بنیادی تحت عنوان Aldh1 a2 بود. از جمله ژن های دیگری که تقریبا به وسیله همه سلول های توموری گردش کننده بیان می شود، Igfbp5 بود که در تومور اولیه و در محل تلاقی سلول های سرطانی اپی تلیالی و سلول های استرومایی پشتیبان  بیان می شود. نتیجه جالب دیگر در این مطالعه بیان ژن های ماتریکس خارج سلولی به طور بیش از حد در این سلول های توموری گردش کننده کلاسیک بود. با توجه به گزینه های درمانی محدودی که برای بیماران پانکراسی وجود دارد، درک نقش ماتریکس خارج سلولی در تومورها می تواند گامی بزرگ در این زمینه باشد. اینک محققین به دنبال این مطلب هستند که آیا هدف قرار دادن ماتریکس خارج سلولی با هدف درمانی می تواند ریزمحیط توموری و سلول های توموری گردش کننده را قبل از این که شانس متاستاز پیدا کنند تخریب کند یا خیر.

پایان مطلب/