به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این سوال که چرا استخوان ها در زمان کودکی رشد می کنند و قوی تر می شوند اما در زمان بلوغ رشد آن ها متوقف می شود و تنها می توانند خود را ترمیم کنند، سوالی است که مدت ها است که ذهن محققین را در زمینه ترمیم استخوان به خود مشغول کرده است. اما محققین دانشگاه میشیگان ادعا دارند که بخشی از این معما را حل کرده اند. این تیم کشف کرده اند که زیرمجموعه خاصی از سلول های سازنده غضروف به نام کندروسیت ها می توانند خودشان را همانندسازی کنند، سایر سلول های استخوانی را بسازند و موجب رشد استخوانی شوند. یافته ای که می تواند منجر به ایجاد درمان های جدید برای کودکانی شود که دچار ناهنجاری های چهره ای هستند و به طور طبیعی برای جراحی های اصلاحی باید به سن بلوغ برسند. سال هاست که تصور می شود که این کندروسیت ها زمانی که کودکان به سن بلوغ می رسند و رشد  استخوانی شان متوقف می شود، می میرند. اما این حقیقت که استخوان ها حتی بدون کندروسیت ها نیز خود را ترمیم می کنند موجب ایجاد ابهاماتی شد. گروهی دریافتند که برخی از کندروسیت ها نمی میرند اما به نوعی از سلول های رشد دهنده و ترمیم کننده استخوان تغییر شکل می دهند. تاکنون، سلول هایی که موجب این رشد استخوانی می شوند به خوبی شناخته نشده اند. محققین می گویند که اگر ما بتوانیم راهی را پیدا کنیم که استخوان رشدش را همراه با بزرگ شدن کودک ادامه دهد ممکن است قادر باشیم که این قطعه های رشد کننده را به کودک منتقل کنیم و چهره های آن ها را نسبت به قبل بهتر کنیم. یکی از چالش های موجود در مورد استخوان و غضروف این است که سلول های بنیادی آن ها واقعا شناسایی نشده اند. تنها عقیده پذیرفته شده در این زمینه وجود سلول های بنیادی خاصی است که به رشد و ترمیم استخوان کمک می کنند اما این امر تنها در مورد بالغینی با اختلالات استخوانی(مانند استئوپورز) صدق می کند. فاکتورهای زیادی موجب ناهنجاری های چهره ای – جمجمه ای می شوند و همه آن ها در مورد کودکان است. در کودکانی با سندرم گلدانهر، بافت چهره ای تکوین نیافته می تواند به استخوان آرواره ای در حال تکوین آسیب بزند.

پایان مطلب/