به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در فازII این مطالعه، پزشکان در 60 نقطه مختلف 161 بیمار را با این سلول ها تیمار کردند و به همین دلیل این مطالعه یکی از بزرگترین مطالعات صورت گرفته برای ارزیابی میزان کارایی سلول درمانی محسوب می شود. محققین می گویند که با استفاده از این مطالعه توانسته اند به معنای واقعی تعیین کنند که چه نوع سلول و چه دوزی از آن ها می تواند برای بیمار سودمند باشد. بیمارانی که خطر افزایش نارسایی قلبی در آن ها بالا بود. این بیماران ظرف مدت 4روز بعد از حمله قلبی مورد سلول درمانی قرار گرفتند این در حالی بود که کسر خروجی قلب در آن ها به طور میانگین به 48درصد میزان طبیعی رسیده بود. در این مطالعه بعد از ثبت نام بیماران سلول ها از مغز استخوان آن ها استخراج شد و به صورت درون شریانی به بیماران تزریق شد(البته بعد از تکثیر و ازدیاد در آزمایشگاه). همه بیماران دوز مشابهی را دریافت نکردند. کمترین میزان سلولی که مورد استفاده قرار گرفت ده میلیون و بیشترین حالت بیش از 40 میلیون سلول بود. مطالعات متعددی پیش از این سلول های بنیادی مغز استخوان را به صورت طبقه بندی نشده مورد استفاده قرار داده بودند. اما در این مطالعه پیش از استفاده از این سلول ها برای تزریق درون شریانی از مارکر CD34 برای جداسازی و گزینش برخی سلول ها استفاده شد. نتایج و میزان ریکاوری به طرق مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت: MACE(علایم مختلف ناشی از حمله قلبی از بستری شدن گرفته تا مرگ)، کسر خروجی، میزان ورود خون در قلب.

نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بهبود در هریک از معیارهای ذکر شده تا حد زیادی به میزان سلول استفاده شده در این سلول درمانی بستگی دارد. نتایج کلی نشان داد که بهترین حالت برای بهبود این موارد زمانی است که بیماران بیش از 20 میلیون سلول CD34+ دریافت کنند. محققین چک کردند که آیا سطح سلول های CD34+ از پیش موجود در مغز استخوان روی نتایج این مطالعه تاثیر دارد و جواب منفی بود. با توجه به آن چه گفته شد اگر سلول های CD34+ عامل اصلی بهبود باشند بنابراین به تعداد زیادی از آن ها نیاز است و این درسی است برای این که سلول درمانی به سمت پیشرفت حرکت کند.

پایان مطلب/