به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تنها یک کلاس از سلول های مغزی سروتونین تولید می کنند و در تلاش برای درک این مطلب که چگونه این نورون های سروتونرژیک چندین عمل را انجام می دهند، محققین پیشنهاد کرده اند زیرنوع های مختلفی از این نورون ها وجود دارد که دارای ویژگی ها و مسئولیت های مختلفی هستند. با این وجود، محدودیت های تکنولوژی اثبات این فرضیه را مشکل کرده است. اینک، به لطف ابزارهای ژنتیکی جدید، محققین در مدرسه پزشکی هاروارد بسیاری از زیرنوع های مولکولی مختلف جدید نورون های سروتونرژیک را در موش شناسایی کرده اند و نشان داده اند که این زیرنوع ها می توانند با عملکردها و مدارهای مختلف مغزی مرتبط باشند. به ویژه این که آن ها دریافته اند که یکی از این زیرنوع ها زمانی که میزان دی اکسید کربن در بدن زیاد می شود مسئول افزایش تنفس است و آن ها را نورون های Egr2-Pet1 می نامند. این یافته ها که در Cell به چاپ رسیده است، راه های جدیدی را برای ایجاد داروهای جدید برای اختلالات مرتبط با سروتونین ارائه می دهد، بدین معنی که می تواند این تنها زیرنوع های نورونی مسئول یک اختلال خاص را هدف قرار داد و در نتیجه از عوارض جانبی کاست. علاوه بر داشتن پتانسیل برای بهبود درمان ها، این مطالعه گامی را به سمت راه های هوشمندانه تر برای تشخیص و ارزیابی خطرات اختلالات مرتبط با سروتونین بر می دارد. هم چنین می تواند موجب افزایش اطلاعات در مورد اختلالات مرتبط با سروتونین مانند آن هایی که در تنفس دخیل هستند شود که از جمله آن ها سندرم مرگ ناگهانی نوزاد(SIDS) است. این محققین دریافته اند که تنها میزان اندکی کاهش pH به دلیل افزایش دی اکسید کربن، موجب افزایش تعداد نورون های Egr2-Pet1 می شود. مطالعات بیشتر نشان داد که نورون های Ege2-Pet1 به ناحیه ای از مغز سیگنال می دهد که اطلاعات حسی را یکپارچه می کند و آن را به منطقه ای رله می کند که به طور ناخودآگاه ریتم تنفسی را تنظیم می کند. با توجه به این مطالعه به نظر می رسد که این جمعیت نورون های سروتونرژیک می تواند به عنوان سنسوری برای دی اکسید کربن بالا و pH پایین و یک افکتور برای افزایش فعالیت تنفسی عمل کند. این اولین بار است که محققین توانسته اند اطلاعاتی را در مورد زیرنوع های مختلف مولکولی نورون های سروتونرژیک به دست آورند و عملکرد و ویژگی های آن ها را ارزیابی کنند.

پایان مطلب/