به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، در این جا، این قطعات شامل میکروبافت های سه بعدی است که حاوی هزاران میلیون سلول زنده است که احتیاج به جریان مداومی از مایعاتی دارند که مواد غذایی را به آن ها می رسانند و مواد زاید را از پیرامون آن ها بر می دارند. این ابزار جدید BioP3 نام دارد که قابل برداشت و جایگزینی است. به دلیل این که این BioP3 اجازه  سازماندهی ساختارهای بزرگتری از این میکروبافت های زنده کوچک را می دهد، محققین براین باورند که ورژن های آینده آن ها ممکن است در نهایت امکان ساخت اندام های کاملی مانند کبد، پانکراس و کلیه را بدهند. پروفسور مورگان می گوید: برخلاف بیوپرینت های سه بعدی که یک قطره کوچک را در یک زمان پرینت می گیرند. این روش بسیار سریع تر است زیرا از بخش های ساختمانی زنده از پیش سازماندهی شده با شکل های کاربردی استفاده می کند و می تواند در یک زمان هزاران سلول را در یک بخش استفاده کند. مطالعه مورگان روی ساخت میکروبافت هایی با اشکال مختلف مانند کره، استوانه و حلقه و ... تمرکز کرده است. او از تکنیک ریز قالب گیری برای هدایت سلول ها برای خودسازماندهی و تشکیل اشکال پیچیده استفاده کرده است. این مطالعه جدید نشان می دهد که ابزاری وجود دارد که می تواند بافت های بزرگ تری را با ترکیب اجزای زنده بسازد.

پایان مطلب/