به گزارش بنیان به نقل ازsceincedaily، این کمپوزیت سه لایه به محققین اجازه می دهد که موادی را به طور جداگانه استفاده کنند که دارای ویژگی های مکانیکی مختلفی هستند و رشد سلولی را افزایش می دهد، مشکلی که در مورد گرافت های عروقی دو لایه و تک لایه وجود دارد. گرافت های عروقی در جراحی هایی مانند بای پس عروق کرونری، به رگ مسدود شده یا ناسالم می چسبند و موجب بازپس گیری جریان خونی می شوند. گرافت های سنتی معمولا از عروق خود فرد یا یک دهنده مناسب استفاده می کند. با این وجود، معمولا منبع کافی در دسترس نیست و علاوه براین گاها ایجاد شرایطی می کند که جایگاه اولیه که عروق از آن گرفته شده نیز نیاز به پیوند پیدا می کند. در نتیجه تمایل به سمت گرافت های سنتتیک رفت که می تواند نمونه های طبیعی را تقلید کرده و اجازه رشد سلول های جدید را می دهد و در نهایت هم تجزیه می شود. گرافت های عروقی کمپوزیت می تواند کاندیدای خوبی برای ترمیم عروق خونی باشد. به عنوان یک قانون داربست های جایگزین باید بافت طبیعی(در اینجا عروق) را تا حد ممکن شبیه سازی کند. برای عروق خونی جایگزین، این ساختارهای مقلد باید بوسیله دستگاه الکتروریسی ساخته شوند که در این جا از پلی مر های کیتوسان و پلی وینیل الکل برای ساخت فیبرها استفاده می کند. ساختارهای حاصل از این تکنیک زیاد سخت نیستند و برای جبران این مشکل محققین مدلی سه لایه را طراحی کردند که شامل الکتروریسی در دو طرف یک لایه میانی ریزآرایی شده از poly-p-dioxanone بود. انتهایی این صفحه چین خورده و به هم چسبیده بود تا بتواند ساختاری لوله مانند را ایجاد کند. این محققین سلول های فیبروبلاست رت را روی داربست کشت دادند تا کارایی داربست برای بهبود تکثیر و یکپارچگی سلول را ارزیابی کنند. آن ها در یافتند که سلول های روی این داربست های کمپوزیتی سریعا تکثیر می شوند که می تواند به دلیل گروه های آمین و هیدروکسیل فانکشنال آن ها باشد که ناشی از کیتوسان است. محققین به دنبال استفاده از این ایمپلنت برای مدل های حیوانی هستند.

پایان مطلب/