به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، نای که آن را لوله هوا نیز می نامند، لوله ای است که مجاری هوایی فوقانی را به مجاری تحتانی متصل می کند و منجر به انتقال هوا به شش ها می شود. درمان های مرسوم برای بیماری های نایی شامل استنت ها و Malacia است که طی استفاده از آن ها باید بخش آسیب دیده را برداشت. پرینت سه بعدی و مهندسی بافت پتانسیل تولید پروتز هایی نایی جایگزین را در آزمایشگاه می کنند که در این جا بخش آسیب دیده به جای برداشته شدن، به کناری رانده می شود. محققین در این مطالعه از یک پرینتر سه بعدی استفاده کردند که به وسیله مهندسین برای پرینت کردن سلول های زنده مدیفه شده بود و پرینتر، ساختار زیست تخریب پذیری(داربست) را تولید می کند که می تواند با سلول های زنده برای تولید قطعه نایی ترکیب شود. اندازه و شکل داربست می تواند برای هر بیمار بهینه سازی شود. برای این مطالعه محققین سه نوع قطعه پرینت شده ایجاد کردند: قطعه خالی، قطعه بدون سلول(کنترل) و قطعه هایی که با سلول های زنده ترکیب شده بود. این سلول های زیست پرینت شده برای زیستایی، تکثیر و بیان ژنی مورد ارزیابی قرار گرفتند. محققین دریافتند که سلول های زنده مانده از فرایند پرینت، به تقسیم ادامه می دهند و ویژگی های سلولی مورد انتظار از غضروف نایی سالم را دارا هستند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که پرینت های سه بعدی می تواند با مهندسی بافت ترکیب شود تا به طور موثری گرافت های جایگزین نایی را در in vitro بسازد. اطلاعات بدست آمده نشان می دهد که سلول های غضروفی کاشته شده روی گرافت توانایی های زیستی خود را حفظ می کنند و قادر به تکثیر با همان سرعت سلول های طبیعی هستند. این مطالعه هم نشان داد که ساخت داربست مجاری هوایی زیست تخریب پذیر پرینت شده سه بعدی عملی است  و می توان سلول های مشتق از فرد بیمار را روی آن کشت داد.

پایان مطلب/