تاریخ انتشار: چهارشنبه 02 اردیبهشت 1394
شناسایی منشا از بین رفتن عضلات و بافت چربی طی سرطان

  شناسایی منشا از بین رفتن عضلات و بافت چربی طی سرطان

از بین رفتن پیشرونده بافت عضلانی و چربی در سراسر بدن، یکی از نشانه های دلخراش و قابل مشاهده سرطان است و هنوز دلیل این امر مشخص نیست.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، دو مطالعه غیر مرتبط نشان داده است که مولکول ترشح شده به وسیله تومور به نام ImpL2 منجر به از دست رفتن چربی و عضله در مدل سرطانی مگس سرکه می شود که ویژگی های کلیدی به هدر رفتن القاشده به دلیل سرطان در انسان را نشان می دهد. یافته ها می تواند منجر به تکوین اهداف درمانی جدید برای سندرم تحلیل رفتن در بیماران سرطانی می شود.

بسیاری از بیمارانی که به دلیل سرطان می میرند به دلیل عوارض موضعی تومورها نیست بلکه بیشتر به دلیل تغییرات سیستمیک و گسترده ای است که به وسیله این تومورها القا می شود. یکی از بدترین علایم این وضعیت، سندرم به هدر رفتن(wasting syndrome) است که آن را سوء هاضمه(cachexia) می گویند که بزرگترین معضل در درمان سرطان است. این دو مطالعه قدرت استفاده از موجودات مدل ساده برای ارائه دیدگاه های جدید در مورد بیولوژی سرطان را نشان می دهد. حدود 20% مرگ های سرطانی به دلیل cachexia است که اغلب بیماران با سرطان پیشرفته را تحت تاثیر قرار می دهد و آن ها را برای شیمی درمانی و پرتودرمانی بسیار ضعیف تر می سازد و آن ها را به اثرات شیمی درمانی حساس تر می کند. افزایش جذب غذا هم به این بیماران برای جبران بافت از دست رفته کمک نمی کند. همان طور که گفته شد دو مطالعه در دانشگاه برکلی و مدرسه پزشکی هاروارد روش های ژنتیکی بالقوه ای را در مگس سرکه به کارگرفته است تا سریعا فاکتور مسئول هدر رفتن  شبه cachexia را نشان دهد. آن ها سرطان را با پیوند تومورها به شکم جانور القا کردند.  هم چنین آن ها پروتئینی به نام Yorkie را فعال کردند تا تکثیر سلول توموری را در سلول های بنیادی روده ای القا کنند. در هر دو مدل سرطانی، دو تیم کشف کردند که مولکول ترشح شده به وسیله تومور به نام ImpL2 موجب از بین رفتن چربی، عضله و تخمدان در این موجودات می شود. پروتئین ImpL2 ورژن مگس سرکه ای، پروتئین متصل شونده به فاکتور رشد انسولینی در پستانداران(IGFBPs) است که فعالیت هورمون انسولین را مهار می کند و به موجب ان جذب گلوکز از خون به عضلات و چربی را مختل می کند. محققین دریافته اند که کاهش ImpL2 به ویژه در تومورهای بدخیم با سلول های بنیادی روده ای تکثیر شونده غیرطبیعی، به طور ویژه موجب کاهش به هدر رفتن بافتی در مگس سرکه شود. به دلیل این که انسان چندین همولوگ IGFBPs دارد، مطالعه کاندیداهای جدیدی را برای مدیاتورهای cachexia پیشنهاد می کند که می تواند به روش های درمانی جدید اشاره داشته باشد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه